यरूशलेमं तसकं तधंगु पाप यात, अथे जुयाः व अशुद्ध जूगु दु। वयात न्हापा मानय् याइपिन्सं आः वयात हेपय् याइगु, छाय्धाःसा इमिसं व पचिनांगा जूगु खंगु दु। व थः हे झसुकाः तइ अले थःगु ख्वाः फस्वय्की।
ख्वख्वं ख्वबिं हे जिगु मिखा न्यलय् धुंकल। जिगु नुगः क्वतुन। जिमि मनूत नाश जूगुलिं, जिमि मस्त व दुरु त्वंपिं मस्त शहर शहरय् व गल्लि गल्लिइ मूर्च्छा जूगुलिं जिगु नुगः तसकं ख्वःगु दु।
“स्वयादिसँ! हे परमप्रभु, बिचाः यानादिसँ! सुयात छिं थज्याःगु दुःखकष्ट बियादीगु दु धकाः? छु मिसातय्सं थःगु गर्भया फल, व थःम्हं बुइका तःपिं मस्तय्गु ला नयेगु ला? छु पुजाहारीत व अगमवक्तात परमप्रभुया पवित्र देगलय् हे स्याइगु?