23 अले इपिं डाँडां क्वहां वयाः खुसि छिनाः नूनया काय् यहोशूयाथाय् वल। अले इमित जूगु फुक्क खँ वयात कन।
इपिं वनाः डाँडाय् स्वन्हु तक ल्यूवंपिं लिहां मवंतले सुपिला च्वन। ल्यूवंपिन्सं लँ दुछि हे इमित माल तर नापलाके मफुत।
इमिसं यहोशूयात धाल, “धात्थें हे परमप्रभुं व फुक्क देश झीगु ल्हातय् बियादीगु दु। व देशयापिं सकलें मनूत झीपिं खनाः थुरथुर खानाच्वंगु दु।”
छिपिं अन थ्यनीबलय् छिमिसं छगू चक्कंगु देशय् याउँक म्वानाच्वंपिं छगू जातियात खनी। धात्थें परमेश्वरं व जमिन छिमिगु ल्हातय् बियादीगु दु, व थासय् पृथ्वीइ दुगु छुं नं चीजयागु मगाःमचाः मदु।”
इमिसं लिसः बिल, “वा! झीसं इमित हमला याः वनेनु! धात्थें जिमिसं खनागु व देश तसकं बांलाः। छिपिं छाय् सुम्क च्वनाच्वनागु? अन वनाः व देशयात त्याका कायेत लिचिले मते।