2 सुं मनुखं यरीहोया जुजुयात धाल, “स्वयादिसँ! थ्व देशयागु चिवा कायेत छुं इस्राएलीत थौं चान्हय् थुखे वःगु दु।”
परमप्रभुं हे छेँ दय्कामदीसा, दय्कीपिन्सं याःगु ज्या सितिं वनी। परमप्रभुं हे शहरया रक्षा यानामदीसा, पालें पिवाच्वंगु सितिं वनी।
परमप्रभुयागु विरोधय् सुं नं मनूया बुद्धि, ज्ञान व ग्वसाः ताःलाये फइ मखु।
जि हे परमेश्वर खः अले सदां दयाच्वनी। जिगु ल्हातं सुनानं छिमित छुतय् याये फइ मखु। जिं ज्या यायेबलय् सुनां उकियात हीके फइ?”
“पृथ्वीयापिं सकलें मनूत परमेश्वरया न्ह्यःने छुं नं मखु, स्वर्गया दूतत व पृथ्वीयापिं मनूतय्त वय्कलं थः यःथें यानादी। सुनानं वय्कःया ल्हाः पने फइ मखु अले वय्कःयात छिं छु यानादियागु? धकाः न्यने फइ मखु।”
अनंलि नूनया काय् यहोशूं शित्तीमं निम्ह जासूसतय्त सुनां मसीक थथे धयाः छ्वत, “हुँ, व देशयात बांलाक स्व, खास यानाः यरीहो शहरयात।” अथे जुयाः इपिं वन। राहाब नांयाम्ह छम्ह वेश्याया छेँ दुहां वनाः अन हे बाय् च्वन।
अथे जूगुलिं वं राहाबयाथाय् थ्व बुखँ छ्वत, “छन्थाय् वयाच्वंपिं मनूतय्त पिने पित हजि, छाय्धाःसा इपिं झीगु देशया चिवा कायेत वःपिं खः।”
उकिं दान कुलयापिन्सं थःगु कुलया फुक्क परिवारपाखें न्याम्ह मग्याःपिं मनूत ल्यल। अले इमित जमिन मालेत व उकियागु चिवा कायेत सोरा व एश्तोल शहरं छ्वल। उपिं न्याम्ह मनूत एफ्राइमया पहाडी देशय् थ्यने धुंकाः मीकाया छेँय् बाय् च्वन।