14 “छंगु प्राणया पलेसा जिमिगु प्राण!” मनूतय्सं वयात बचं बिल। “जिमिगु थ्व ज्या सुयातं मधाल धाःसा परमप्रभुं जिमित थ्व देश बियादीबलय् जिमिसं छन्त विश्वास यायेबहः जुयाः दयामाया याये।”
आः छिं जिमि मालिकयात धात्थें हे माया यानादीगु खःसा, खः धयादिसँ, मखुसा, मखु धयादिसँ। जि गन वनेमाःगु खः अन हे वने।”
इस्राएलं थः सीत्यय्काः थःकाय् योसेफयात सःताः धाल, “छं जितः धात्थें हे माया यानागु खःसा जितः थन मिश्रय् थुने मखु धकाः बचं ब्यु।
अनंलि वं इमित थ्व खबर छ्वल, “छिमिसं थः मालिक शाऊलप्रति क्यंगु भक्ति व वय्कःयाम्ह थुनाब्यूगुलिं परमप्रभुं छिमित आशिष बियादीमा।
थुकिया निंतिं परमप्रभुं छिमित थःगु दयामाया व विश्वासबहः क्यनादीगु दु, अले छिमिसं थ्व ज्या याःगुलिं जि नं थःगुपाखें दयामाया याये।
दाऊदं न्यन, “छु शाऊलया घरानाय् बचय् जूम्ह सुं दु ला, वयात जिं जोनाथनया कारणं माया याये फइ ला?”
जुजु लिक्क थ्यनेवं अगमवक्तां वयात धाल, “छसपोल! जि लडाइँ यानाच्वनाबलय् छम्ह सिपाइँनं छम्ह शत्रुयात ज्वनाः जिथाय् हयाः थ्वयात स्वयाच्वँ! थ्व बिस्युं वन धाःसा छन्त स्यायेगु जुइ वा छं ३४ किलोग्राम वहः पुलेमाली धाल।
छं मभिंगु ज्या यायेगु बिचाः यात धाःसा छं द्वंकाच्वन, भिंगु ज्या याइपिन्सं मेपिनिपाखें हनाबना व माया कायेखनी।
गुलिं गुलिं पासापिं स्यंकाबीपिं नं दु। गुलिं पासापिं धाःसा दाजुकिजा स्वयाः नं स्याःन्याःपिं जुइ।
कर्पिन्त दया यानाजुइपिं मनूत धन्यपिं खः, परमेश्वरं इमित दया यानादी।
अले तःधंम्ह कप्तानं वयात थथे धयाः छ्वयाबिल – “थ्व खँ जितः धया धकाः छं सुयातं कने मते।”
छिकपिन्सं जिमि मां-बौ, दाजुकिजा व तताकेहेँ व इमि सु सु दु फुक्कसित म्वाकातयाः जिमिगु प्राणयात सीगुपाखें बचय् यानादिसँ।”
अथे जुयाः वं इमित छपु खिपतं झ्यालं क्वकाल। छाय्धाःसा व च्वनाच्वंगु छेँय् शहरया पखालय् हे लाः।
थ्व शहर व थुकी दुगु फुक्क नाशया निंतिं परमप्रभुयात देछाःगु दु। राहाब वेश्या व वयागु छेँय् वनापं दुपिंन्त जक त्वःताबीमाः, छाय्धाःसा झीसं छ्वयापिं जासूसतय्त वं सुचुकूगु खः।
यहोशूं व देशय् चिवा काःवंपिं उपिं निम्हय्सित धाल, “व वेश्याया छेँय् वनाः छिमिसं वलिसें पाफयागु थें वयात व वनापं दुपिं फुक्कसित अनं पिका।”
राहाब वेश्या, वया बौया छेँजः अले वनापं दुपिं फुक्कसित धाःसा यहोशूं मस्यासे त्वःताबिल। छाय्धाःसा यरीहोय् चिवा कायेत छ्वःपिं मनूतय्त वं सुचुकातःगु खः। थौं तक नं व इस्राएलीतय्गु दथुइ च्वनाच्वंगु दु।
स्वयादिसँ, छपिनि दासयात सदां दयाच्वनीगु दयामाया यानादिसँ, छाय्धाःसा छि व जि परमप्रभुया न्ह्यःने बाचा चिनागु दु। जि दोषी जूसा छिं हे जितः स्यानादिसँ। छाय् जि छिमि बौया ल्हातं सी माल?”