12 “उकिं आः जिं छिकपिन्त दयामाया यानागुलिं छिकपिन्सं नं जिमि छेँजःयात दयामाया यानादी धकाः जिलिसें परमप्रभुया नामय् पाफयादिसँ। अले थुकियागु धात्थेंया चिं जितः बियादिसँ।
छिं आः जितः परमेश्वरया न्ह्यःने जितः व जिमि काय्म्ह्याय्पिं व छय्छुइपिन्त गुबलें हे धोखा बी मखु धकाः पाफयादिसँ। जिं छिगु लागि गथे व्यवहार यानागु दु, छिं नं अथे हे जि व थः च्वनाच्वनागु देशलिसे व्यवहार यानादिसँ।”
“स्वर्ग व पृथ्वीया परमप्रभुया नामय् छं जिमि काय्यात थन कनानय् च्वंपिं मिस्त ब्याहा यानाबी मखु धकाः बचं ब्यु।
अले व च्यलं अब्राहामयात वं “छु छु धाःगु खः, फुक्क याये” धकाः बचं बिल।
छिगु भिं जुइ धुंकाः धाःसा छिं जितः लुमंकादिसँ। फारोयात जिगु खँ बिन्ति यानाः जितः थ्व झ्यालखानां पिकयादिसँ।
परमेश्वरया नामय् वयात पाफय्कूम्ह जुजु नबूकदनेसरया विरोधय् जुजु सिदकियां विद्रोह यात। व जिद्दी जुयाः व नुगः छाकाः परमप्रभु इस्राएलया परमेश्वरयाथाय् लिहां मवः।
छाय्धाःसा जिं थः मनूतय्के वःगु विपत्ति गथे यानाः स्वयाः च्वने फइ? अले जि थः परिवार नाश जूगु गथे यानाः सहयाना च्वने फइ?”
हि इलातःगु छेँ छिपिं च्वनाच्वंगु छेँया चिं जुइ। व स्वयाः जिं छिमित त्वःताबी। जिं मिश्र देशयापिं मनूतय्त स्याइबलय् छिमित छुं जुइ मखु।”
इमिसं न्हापा जि प्रजायात बालद्यःया नामं पाफयेगु स्यं थें ‘धात्थें परमप्रभु म्वाःम्ह खः’ धयाः जिगु नां कयाः पाफयाः जिगु प्रजाया पहःचहः धात्थें हे बांलाक सयेकाकाल धाःसा इमित जि प्रजाया दथुइ थाय् बी।
“जिं चुप्पा नयाम्ह मनू हे येशू खः, छिमिसं वयात ज्वँ” धकाः यहूदां इमित खँ स्यना हःगु दु।
बुद्धि मदुपिं, पत्याः याये बहःमजूपिं, दया माया याये मसःपिं,
सुनां थःथितियागु, अज्ज ला थः हे जहानपिनिगु तकं सुसाःकुसाः याइ मखु, वयागु विश्वास सितिं वंगु ति ग्यनी। अज्याःपिं मनूत विश्वास मयाःपिं स्वयाः नं मभिंपिं जुइ।
छाय्धाःसा परमेश्वरं न्याय यानादीबलय् दया माया मदुम्ह मनूयात दया माया यानादी मखु। दया माया दुपिं मनूतय्त दया माया हे क्यनादी।
छिकपिन्सं जिमि मां-बौ, दाजुकिजा व तताकेहेँ व इमि सु सु दु फुक्कसित म्वाकातयाः जिमिगु प्राणयात सीगुपाखें बचय् यानादिसँ।”
तर छं थथे यायेमाः, जिपिं थ्व देशय् वयाबलय् गुगु झ्यालं छं जिमित क्वकाःगु खः व झ्यालय् थ्व ह्याउँगु खिपः छपु चिना तयेमाः। अले छिमि मां-बौ, दाजुकिजा व छिमि बौया फुक्क परिवारयात थ्व हे छेँय् मुंकातयेमाः।
सुं मनू छंगु छेँनं पिहां वंसा वयागु हियागु दोष वयागु हे छेनय् लाइ। व मनूया लागि जिपिं जिम्मेवार जुइ मखु, थ्व वयागु हे दोष जुइ। अले थ्व छेँय् छनापं दुपिं मनूतय्त सुनानं ल्हाः तल धाःसा वयागु हियागु दोष जिमिगु छेनय् लाइ।
यहोशूं व देशय् चिवा काःवंपिं उपिं निम्हय्सित धाल, “व वेश्याया छेँय् वनाः छिमिसं वलिसें पाफयागु थें वयात व वनापं दुपिं फुक्कसित अनं पिका।”
अले यहोशूं इमित मस्यासे हे तये धकाः इपिंलिसें सन्धि यात। अले खलःयापिं नायःतय्सं नं सन्धियात मानय् याये धकाः पाफल।
थुपिं चिवा काःवपिन्सं छम्ह मनू शहरं पिहां वयाच्वंगु खंकाः वयात धाल, “शहरय् गथे दुहां वनेगु जिमित कनाब्यु, अले जिमिसं छंगु छुं स्यंके मखु।”
दाऊदं धाल, “छु छं जितः इमिथाय् ब्वनायंके फु ला?” वं धाल, “छिं जितः स्याये मखु अले जिमि मालिकया ल्हातय् लःल्हाये मखु धकाः परमेश्वरया न्ह्यःने पाफयाः धयादिसँ। अले तिनि जिं छितः लँ क्यनाः इमिथाय् थ्यंकाबी।”