3 उकिं यहोशूं इस्राएलीतय्त धाल, “छिमि पुर्खातय् परमप्रभु परमेश्वरं छिमित बियादीगु देश त्याका कायेत छाय् लिबाका च्वनेगु?
अल्छीपिं मनूत चीमि जुइ, मेहनत याइपिं तःमि जुइ।
अल्छी मनूतय्सं न्ह्याक्व मनंतुंसां पूवनी मखु। मेहनत याइपिन्सं न्ह्याक्व मनंतुंसां पूवनी।
अल्छीतय्गु लँय् कंया कं जक दइ, भिंपिनिगु लँ धाःसा मू लँ खः।
छंगु ल्हातय् छु ज्या दु व थःगु बलं फत्तले या, छाय्धाःसा पातालय् वनीबलय् अन न छुं ज्या याइ, न ग्वसाः ग्वइ, न ज्ञान दइ, न त बुद्धि हे दइ।
व दिं यरूशलेमयात इमिसं थथे धाइ, “छ ग्याये मते, हे सियोन। छंगु ल्हाः कमजोर मजुइमाः।
हानं पाँच बजेपाखे बजारय् वंबलय् ज्या मलुयाः अथें दनाच्वंपिं मनूतय्त खन। अले वं इमित धाल – ‘छिपिं थथे न्हिच्छि ज्या मदय्क थन छाय् दनाच्वनागु?’
सितिं वनीगु नसायागु निंतिं ज्या याये मते, बरु मनूया काय्नं बीगु अनन्त जीवन तक दयाच्वनीगु नसायागु निंतिं ज्या या। परमेश्वर बाःनं जितः थ्व हे ज्या यायेत छ्वयाहयादीगु खः।”
बल्ला व साहसी जु! छाय्धाःसा जिं इमि पुर्खातय्त बी धकाः पाफयागु देश इमिगु अधिकारय् हयेत छ हे इमि न्ह्यलुवाः जुइ।
यहोशू बुरा जुइ धुंकाः परमप्रभुं वयात धयादिल, “छ तसकं बुरा जुइ धुंकल अय्नं त्याका कायेमानिगु देशत यक्व दनि।”
अय्नं आः तक नं थथःगु सर्बय् मकाःपिं न्हय्गू कुल ल्यंदनि।
उकिं कुलपतिकं स्वम्ह स्वम्ह मनूत ल्य, अले जिं इमित छ्वये। अले इपिं थःत काये मनदुगु थथःगु सर्बयया बयान च्वयाः जिथाय् लिहां वयेमाः।
इमिसं लिसः बिल, “वा! झीसं इमित हमला याः वनेनु! धात्थें जिमिसं खनागु व देश तसकं बांलाः। छिपिं छाय् सुम्क च्वनाच्वनागु? अन वनाः व देशयात त्याका कायेत लिचिले मते।