8 सूर्य लुइधुंकाः परमेश्वरं पुर्बया क्वाःगु फय् छ्वयाहयादिल। छेनय् निभालं पुनाः योना मूर्च्छा हे जुइ थें च्वन। अले वं सीगु मनं तुनाः थथे धाल, “आः जि म्वानाच्वनेगु स्वयाः सीगु हे जिल।”
अनंलि वं सालुसे च्वंगु व पुर्बया फसं झ्वाः जूगु अन्नया न्हय्गुँइँ लुयावःगु खन।
थः धाःसा मरुभूमिइ न्हिच्छि न्यासि वन। व छमा सिमा दुथाय् दित अले सिमाया क्वय् फेतुनाः वं थः सीसां जिल धकाः मतिइ तयाः प्रार्थना यात, “हे परमप्रभु, जिगु ज्यान कयादिसँ, आः अप्वः जुइ धुंकल। छाय्धाःसा जि थः पुर्खात स्वयाः भिंम्ह मखु।”
नाबोतं धाःगु खँ न्यनाः आहाबयात तसकं म्हाइपुल अले व तमं छेँय् वन। व थःगु लासाय् वनाः अंगःपाखे थःगु ख्वाः स्वय्काः ग्वारातुलाच्वन। वं छुं नं मन।
अय्यूबं लिसः बिल, “छं मूर्खम्ह मिसां थें खँ ल्हाइगु। परमेश्वरपाखें झीसं सुख कायेगु अले दुःख धाःसा मकायेगु ला?” थ्व फुक्क जूसां अय्यूबं छुं पाप मयाः। अय्यूबं परमेश्वरयागु विरोधय् छसः नं नमवाः।
उकिं जितः थ्व थःगु शरीरय् च्वनाच्वनेगु स्वयाः गःपः तिकाः सिनावनेगु हे यः।
छन्त न्हिनय् निभालं स्यंकी मखु, न त चान्हय् तिमिलां हे।
जि सुम्क हे च्वने, जिं छसः नं नवाये मखु। छाय्धाःसा जितः छिं हे थथे यानादीगु खः।
मनय् छकलं तंम्वय्के मते, छाय्धाःसा तं ला मूर्खतय्गु छातिइ च्वनाच्वनी।
जि हाकुसे च्वं धकाः अजू चायाः जितः मस्वये मते, छाय्धाःसा छाःगु निभालं जितः हाकुसे च्वंकूगु खः। जिमि मांया काय्पिं जिनापं तम्वःगुलिं जितः दाखक्यब स्वइम्ह यानाबिल। थःगु हे दाखक्यबया धाःसा जिं वास्ता यानागु मदु।
इमित न नये मास्ति वइ न प्याः चाइ, न इमित मरुभूमिइ निभालं पुइ, छाय्धाःसा जिं इमित दयामाया याये अले ब्वनायंके। अले जिं इमित लः दुगु थासय् यंके।
तर तंम्वय् उकियात लिनाकाल। उकियात बँय् वांछ्वयाबिल। पुर्बयागु क्वाःगु फसं उकियात गंकाबिल, उकिया फुक्क फल कुतुंवन। उकियागु बल्लाःगु कचात फुक्क गन, मिं उपिं भस्म जुल।
थः दाजुकिजातय्गु दथुइ व जियावसां, परमप्रभुपाखें छगू पुर्बया फय् मरुभूमिं जुया वइ। वयागु लःयागु मुहान सुनावनी, अले तुंथि च्वंगु लः नं सुनावनी। वयागु दक्व मूं वंगु चिज दुगु धुकुति लुतय् याइ।
अले मोशां हारूनयात धाल, “परमप्रभुं धयादीगु खँ थ्व हे खः, “‘जिगु न्ह्यःने वइपिंपाखें जिं जिगु पवित्रता क्यने। जिं फुक्क मनूतय्गु न्ह्यःने थःगु महिमा क्यने।’” हारून सुम्क च्वन।
परमप्रभुं योनायात नुनेत छम्ह तसकं तःधीम्ह न्या छ्वयाहयादिल। अले योना स्वन्हु व स्वचा तक व न्याया प्वाथय् दुने लात।
अय्नं परमप्रभुं समुद्रय् तःधंगु वाफय् वय्कादिल। थ्व वाफसं यानाः जहाज हे स्यनी थें च्वन।
उकिं हे परमप्रभु, आः जि सीसां जिल। जि आः म्वानाच्वनेगु स्वयाः सीगु हे बांलात।”
थ्व न्यनाः परमेश्वरं धयादिल, “फसिमाया कारणं छ तंम्वये ज्यू ला?” योनां लिसः बिल, “ज्यू, सी माःसां ज्यू।”
‘घौछि जक ज्या याःपिं, थुमित नं, अले न्हिच्छि निभालय् क्वय्क ज्या यानापिं, जिमित नं उलि हे ज्याला बियादिल’ धकाः इमिसं दाखक्यबया थुवाःयात धाल।
जिं माया यानापिन्त कजय् नं याये, ब्वः नं बी, उकिं जिगु वचन बांलाक मानय् यायेमाः व पश्चाताप नं यायेमाः।
अन इमित गुबलें हे नयेपित्याइ मखु, प्याः चाइ नं मखु। निभालं व गुगुं क्वाःजलं इमित पुइ मखु।
अथे जुयाः शमूएलं वयात छुं नं खँ सुमचुकूसे फुक्क खँ धयाबिल, अले एलीं धाल, “वय्कः परमप्रभु खः। वय्कःयात छु भिं ताल व हे यानादीमा।”