4 परमप्रभुं धयादिल, “छ तंम्वये थाय् दु ला?”
अले परमप्रभुं वयात धयादिल, “छ छाय् तंम्वयागु? छंगु ख्वाः छाय् खिउँसे च्वंगु?”
नाबोतं धाःगु खँ न्यनाः आहाबयात तसकं म्हाइपुल अले व तमं छेँय् वन। व थःगु लासाय् वनाः अंगःपाखे थःगु ख्वाः स्वय्काः ग्वारातुलाच्वन। वं छुं नं मन।
होशियार जुयादिसँ! सुनानं छितः धन सम्पत्तिं लोभ मक्यनेमा! घुसं छितः मखुगु लँय् मयंकेमा!
योनायात थ्व तसकं मयल। अले तसकं तंम्वल।
उकिं हे परमप्रभु, आः जि सीसां जिल। जि आः म्वानाच्वनेगु स्वयाः सीगु हे बांलात।”
योना शहर त्वःतावन। व शहरया पुर्बपाखे च्वंवन। वं अन छगू बल्चा दय्कल। बल्चाया किचलय् फ्यतुनाः निनवे शहरय् छु जुइ धकाः स्वयेत पियाच्वन।
थ्व न्यनाः परमेश्वरं धयादिल, “फसिमाया कारणं छ तंम्वये ज्यू ला?” योनां लिसः बिल, “ज्यू, सी माःसां ज्यू।”
“हे जिमि प्रजा, जिं छिमित छु याना? गथे यानाः जिं छिमित झ्यातुगु कु क्वबिकागु दु? जितः लिसः ब्यु।
“हारून सिनाः थः पुर्खातनापं मिलय् जू वनी। छिपिं निम्हं मेरीबाया लखय् जिगु वचनया विरोधय् वंगुलिं जिं इस्राएलीतय्त बीत्यनागु देशय् व वने दइ मखु।
जिं थःगु धिबा थः यःम्हय्सित बी मदु ला? जिं बिल धकाः छिमि तं पिहां वः ला कि?’”
