12 “जितः समुद्रय् वांछ्वयाब्यु, अले थ्व वाफय् दी। जिं स्यू जिं यानाः छिपिं थ्व वाफसय् लाःगु खः” वं धाल।
अले दाऊदं मनूतय्त स्यानाच्वंम्ह स्वर्गदूतयात खन अले वं परमप्रभुयात धाल, “पाप यानाम्ह जि खः। द्वंकाःगु जिं खः। थुपिं फैत थें छुं मस्यूपिन्सं छु याःगु दु धकाः? हे परमप्रभु जिमि परमेश्वर, जि व जिमि परिवारयात सजाँय बियादिसँ। अय्नं थ्व विपत्ति छिकपिनि मनूतय्के मलायेमा।”
अले दाऊदं परमेश्वरयात धाल, “मनूतय्त ल्याः खायेगु लागि आज्ञा बियाम्ह जि खः। पाप यानाम्ह जि खः। द्वंकाम्ह जि खः। बिचरा फैतय्सं छु याःगु दु धकाः? हे परमप्रभु जिमि परमेश्वर, जि व जिमि परिवारयात सजाँय बियादिसँ अय्नं थ्व विपत्ति छिकपिनि मनूतय्के मलायेमा।”
छिगु मभिंगु ज्यां ला छि थें जाःम्ह सीमानिम्ह मनूयात जक थी। छिगु धार्मिकतां ला मनूया सन्तानयात जक लिच्वः लाकी।
लडाइँया ल्वाभःत स्वयाः बुद्धि हे भिं जू, तर छम्ह पापीं यक्व भिंगु ज्यायात नाश याइ।
वाफय् झन झन तच्वयावल। उकिं इमिसं वयात धाल, “थ्व वाफय् दिकेत जिमिसं आः छन्त छु यायेगु?”
अथेसां इमिसं जहाजयात सिथय् हयेत तसकं कुतः यात, अय्नं मफुत। वाफय् झन झन ग्यानापुक तच्वयावल।
देशय् च्वंपिं दक्व मनूत नाश जुइगु स्वयाः छम्ह मनू सीगु हे भिं जुइ धकाः छिमिसं मस्यू ला?”
‘ग्याये मते पावल, छ कैसरया न्ह्यःने वने हे माः। अय्जूगुलिं परमेश्वरं छ नाप दुपिं सकसितं बचय् यानादी।’
उकिं इस्राएलीत थः शत्रुतय् न्ह्यःने दने फइ मखु। शत्रुतय्गु न्ह्यःनें इपिं बिस्युं वनी। छाय्धाःसा इपिं थःपिं हे देछायेमाःगु धनमाल जूगु दु। छिमिसं थःगु दथुं देछायेमाःगु धनमालयात नाश याना मछ्वतले जि छिपिंनापं च्वने मखु।