8 अले वयागु जःखः च्वंपिं व वयात न्हापांनिसें फ्वनाच्वंगु खंपिन्सं थथे धाल – “थ्व व हे फ्वगिं, मखु ला?”
अले वय्कःपिं यरीहो थ्यंकः झाल। येशू अनं चेलात व यक्व मनूत नाप झायेत्यंबलय् लँय् छथाय् तिमैया काय् बारतिमै धाःम्ह छम्ह कांम्ह फ्वगिं च्वनाच्वन।
वयात परमप्रभुं तसकं माया यानादीगु खनाः वया थःलाःपिं व जःलाखःलापिं फुक्कं लय्ताल।
वय्कःपिं यरीहोया लिक्क थ्यंबलय् छम्ह कांम्ह फ्वगिं लँय् च्वनाः फ्वनाच्वन।
गुम्ह गुम्हय्सिनं “थ्व व हे खः” धकाः धाल, गुलिंसिनं “मखु, व थें च्वंम्ह मेम्ह हे मनू खः” धकाः धाल। कांनं धाल – “व मनू जि हे खः।”
इपिं निम्ह न्ह्यज्याना वनाः बेथलेहेमय् थ्यंकः वल। इपिं बेथलेहेमय् थ्यंबलय् फुक्क शहर अजू चाल, अन च्वंपिं मिस्तय्सं धाल, “छु थ्व धात्थें नाओमी हे खः ला?”
वय्कलं चीमिपिन्त धुलं थकयादी, वय्कलं मगाःमचाःपिनिन्त नउया द्वं थकयादी, अले इमित इज्जतया थासय् तयादी, इमित राजकुमारतय् दथुइ तयादी। “पृथ्वीयागु जग परमप्रभुयागु हे खः अले उकी हे वय्कलं संसारयात थापं यानादिल।
तर आकीशया हाकिमतय्सं वयात धाल, “छु व देय्या जुजु दाऊद मखु ला? वयागु बारे प्याखं हुलाः इमिसं थथे म्ये हाःगु खः - “शाऊलं द्वलंद्वःयात स्यात, अले दाऊदं लखं लखयात स्यात।”