32 संसार सृष्टि जूसांनिसें थौं तक बूसांनिसें कां जूम्हय्सिगु मिखा चाय्का ब्यूगु खँ न्यनागु मदुनि।
धात्थें थथे ला ईया शुरुंनिसें जुया वयाच्वंगु खँ छिं सि हे स्यू, मनूतय्त पृथ्वीइ तःगु इलंनिसें,
थःगु लँ स्वइपिनिगु निंतिं ज्या यानादीम्ह छि थें ज्याःम्ह परमेश्वरयात संसारया शुरुंनिसें न न्हाय्पनं न्यंगु दु, न मिखां हे खंगु दु।
थथे जुइ धकाः ला वय्कलं न्हापा हे पवित्रपिं अगमवक्तातय्गु म्हुतुं न्ववानादीगु खः।
मेपिन्सं थथे धाल – “भूत दुब्यूम्ह मनुखं थज्याःगु खँ ल्हाइ मखु। कांम्ह मनूयागु मिखा भूत दुब्यूम्ह मनुखं चाय्काबी फइ ला?”
पापीतय्गु खँ परमेश्वरं न्यनादी मखु धकाः जिमिसं स्यू। परमेश्वरया भय काइम्ह व वय्कलं धाःथें याना जुइम्हय्सिगु जक खँ न्यनादी।
थ्व परमेश्वरयाम्ह मनू मखु धयागु जूसा थ्वं थज्याःगु चिं याये फइ मखु।”
अले अन न न्यात, हावलासा त्वल, तसकं भ्वखाय् ब्वल। मनूतय्गु सृष्टि जूसांनिसें थपाय्सकं तःधंगु व ग्यानापुगु भ्वखाय् गुबलें हे मब्वःनि।