थुलि तक ला अन च्वंपिं मनूतय्सं पावलयागु खँ न्यन। अनं लिपा इपिं ततःसलं थथे धकाः हाला हल – “थ्वयात स्याये हे माः। थज्याःम्ह मनू ला म्वानाच्वनेत तकं मल्वः।”
अय्नं थौं तक परमेश्वरं जितः ग्वाहालि यानादीगु हे दु। अय्जूगुलिं जिं थन दनाः चिधंपिं, तःधंपिं, सकसितं साक्षी बियाच्वनागु दु। अगमवक्तां व मोशां जुइतिनि धकाः धाःगु खँ जक जिं कनाच्वनागु खः, मेगु छुं नं मधया।
तर आः दक्वसिबय् लिपा वय्कः थः काय्पाखें झीपिंलिसें नवानादीगु दु। काय्यात हे वय्कलं फुक्क सृष्टिया हामा यायेत ल्ययादिल। वय्कःपाखें हे थ्व संसारयागु सृष्टि यानादिल।