24 इमिसं व कांम्ह मनूयात सःताः हानं धाल – “परमेश्वरया न्ह्यःने छं खःगु खँ ल्हाय् धकाः पाफ। छन्त लय्कूम्ह मनू पापी खः धकाः जिमिसं स्यू।”
उकिं आः थः पुर्खाया परमप्रभु झी परमेश्वरया न्ह्यःने थथःगु पाप मानय् या। वय्कःया इच्छा पूवंकि अले विदेशी मनूतपाखें व छिमि विदेशी कलाःपाखें छिपिं ब्यागलं च्वँ।”
छिपिं मध्ये सुनां परमप्रभुया वचनया भय काइ, वय्कःया वचन न्यँ, “छिकपिनि थः मनूत, सुनां छिमित यय्की मखु, सुनां छिमित जिगु नांया निंतिं हेला याइ, इमिसं छिमित थथे धाइ, ‘परमप्रभुया महिमा जुइमा, अले जिमिसं छिमिगु आनन्द स्वये।’ अय्नं इपिं लाजय् लाइ।
उबलय् हे इमिसं वय्कःयागु जवंखवं निम्ह दाखुँतय्त नं यख्खायाबिल।
अले फरिसीत व शास्त्रीतय् थथे धकाः खँ जुल – “थ्व मनू ला पापीत नाप बुला जुयाः नया जुइम्ह खनिसा।”
थ्व खनाः मनूतय् दथुइ थथे खँ जुल – “व ला पापीम्ह मनूयागु छेँय् धकाः बाय् च्वंवन।”
थ्व खनाः भ्वय् सःतूम्ह फरिसीं मनं मनं थथे खँ वाय्कल – “थ्व मनू अगमवक्ता खःसा ला वयात थिया च्वंम्ह मिसा सु खः, अले गज्याःम्ह खः धकाः सीके फयेमाःगु खः, छाय्धाःसा थ्व मिसा ला छम्ह पापीनी खः।”
“थ्व संसारयात शासन याइम्ह वयाच्वंगु दु, उकिं जि छिपिंनाप अप्वः खँ ल्हाना च्वने मखुत। वलिसे जिगु छुं स्वापु मदु।
इमिसं छिमित धर्मशास्त्र स्यनीगु छेँनं पितिनाहइ। अले मनूतय्सं छिमित स्यानाः परमेश्वरयागु सेवा याना धकाः मतिइ तया जुइगु ई नं वइतिनि।
इमिसं वयात लिसः बिल – “थ्व मनुखं मखुगु ज्या मयाःगु जूसा जिमिसं थन हये हे मखुनि।”
तःधंपिं पुजाहारीत व देगःया सिपाइँत वय्कःयात खनेवं थथे धकाः तस्सलं हाला हल – “वयात क्रूसय् यख्खायेमाः, वयात क्रूसय् यख्खायेमाः।” पिलातसं इमित धाल – “छिमिसं हे यंकाः वयात क्रूसय् यख्खा। जिं ला वयागु दोष लुइके मफुत।”
अय्जूगुलिं गथे बाःयात फुक्कसिनं मानय् याः अथे हे काय्यात नं फुक्कसिनं मानय् यायेमाः। काय्यात मानय् मयाःम्हय्सिनं काय्यात छ्वयाहःम्ह बाःयात नं मानय् मयाःगु जुइ।
छिकपिं मध्ये सुनानं जिं पापयात काः जितः दोष बियादी फु ला? जिं सत्य खँ धयागु खःसा छिकपिन्सं जितः छाय् विश्वास याना मदीयागु?
वय्कलं लिसः बियादिल – “जिके भूत दुबिनाच्वंगु मदु। जिं जिमि बाःयात तःधंका च्वना, छिकपिन्सं जितः क्वह्यंकादिल।
गुम्हं गुम्हं फरिसीतय्सं धाल – “विश्रामबार मानय् मयाःगुलिं थ्व मनू परमेश्वरयाम्ह मखु।” हानं गुलिंसिनं धाल – “छम्ह पापी मनुखं थपाय्धंगु चिं गथे याये फइ?” थुकथं इमि दथुइ खँ मिलय् मजुल।
वं लिसः बिल – “व मनू पापी खः कि मखु धकाः जिं मस्यू। छता हे जक खँ जिं स्यू, जि न्हापा कांम्ह खः, आः जिं मिखां खन।”
झीपिं बमलाःबलय् व्यवस्थां यायेमाःगु ज्या याये मफुगुलिं परमेश्वरं थःकाय्यात छ्वयाहयादिल। वय्कः झीपिं थें तुं मनू जुयाः झीगु पाप सिला छ्वयेत बलिदान जुयादिल। थथे यानाः वय्कलं झीगु शरीरय् पापयागु दोष क्यनादिल।
ख्रीष्टयाके पाप धयागु हे मदु। अय्नं परमेश्वरं झीगु पाप ख्रीष्टयात क्वबिकादिल। ख्रीष्टं थथे यानादीगुलिं हे झीपिं परमेश्वर नाप मिलय् जुइ फइ, अले परमेश्वरया न्ह्यःने धर्मी ठहरय् जुइ।
अले यहोशूं आकानयात धाल, “हे जिमि काय्, परमप्रभु इस्राएलया परमेश्वरयात महिमा ब्यु, वय्कःयात इज्जत या! अले छं छु यानागु दु व जितः धा, जिगु न्ह्यःने व खँ सुचुके मते।”
अबलय् हे तसकं भ्वखाय् ब्वल। झिब्वय् छब्व शहर दुनावन। भ्वखाय् ब्वःबलय् न्हय्द्वः मनूत सित। ल्यंदनिपिं मनूत फुक्क ग्यानाः स्वर्गय् च्वंम्ह परमेश्वरयात तःधंकल।