16 गुम्हं गुम्हं फरिसीतय्सं धाल – “विश्रामबार मानय् मयाःगुलिं थ्व मनू परमेश्वरयाम्ह मखु।” हानं गुलिंसिनं धाल – “छम्ह पापी मनुखं थपाय्धंगु चिं गथे याये फइ?” थुकथं इमि दथुइ खँ मिलय् मजुल।
अन ल्हाः गंम्ह छम्ह मनू दु। वय्कःयात दोष बीत अन च्वंपिन्सं थथे धकाः न्यन – “विश्रामबार खुन्हु सुयातं लाय्काबीगु ज्या याये ज्यू ला?”
इमिसं अथे याःगु खनाः फरिसीतय्सं वय्कःयात धाल – “स्व, छिमि चेलातय्सं विश्रामबार खुन्हु छु याये मज्यू धाःगु खः व हे यानाच्वन।”
अथे वय्कलं विश्रामबार खुन्हु हे ल्वय् लाय्कादिल धकाः धर्मशास्त्र स्यनीगु छेँयाम्ह कजी तसकं तंम्वय्कल। अले वं मनूतय्त धाल – “ज्या याये ज्यूगु दिं ला खुन्हु मछि द हे दु नि। सुयां ल्वय् लाय्के माःसा उबलय् वःसां ज्यूनि। विश्रामबार खुन्हु हे लाय्केमाः धयागु छु दु?”
थ्व न्यनाः यहूदीतय् नायःत थथः हे बाल।
जि बाःयाके, अले बाः जिके दी धकाः जिं धयागु खँय् विश्वास या। मखुसा जिं यानागु ज्या स्वयाः हे जितः विश्वास या।
सुनानं मयाःगु ज्या जिं इमिगु न्ह्यःने यानाः मक्यंगु जूसा इमित पाप लाइ मखुगु। तर इमिसं थ्व अजू चायापुगु ज्या स्वयाः नं जितः व जिमि बाःयात नं हेला यात।
वय्कलं गालील जिल्लाया काना शहरय् दकलय् न्हापांगु थ्व अजू चायापुगु ज्या यानाः थःगु महिमा क्यनादिल। थथे यानादीगुलिं चेलातय्सं वय्कःयात विश्वास यात।
छन्हु चान्हय् व येशूयाथाय् वयाः धाल – “गुरुजु, छि परमेश्वरं छ्वयाहयादीम्ह गुरु खः धकाः जिमिसं स्यू। परमेश्वर छिनाप दीगुलिं सुनानं याये मफुगु चिं छिं यानादी फु।”
अय्जूगुलिं यहूदीतय् नायःतय्सं व मनूयात धाल – “विश्रामबार खुन्हु लासा क्वबी मज्यू।”
तर यूहन्नां ब्यूगु साक्षी स्वयाः तःधंगु साक्षी जिके दु। बाःनं जितः पूवंकेत बियादीगु ज्या व जिं यानाच्वनागु ज्यां हे जितः बाःनं छ्वयाहयादीगु खः धकाः सी दु।
अले यहूदीतय् नायः थःथवय् थथे धकाः कचकच हाल – “थ्व मनुखं थःगु म्ह झीत गथे यानाः नकेत बी फइ?”
अले अन वय्कःयागु खँय् मनूतय् दथुइ भुनु भुनु खँ जुल। छखलःसिनं “वय्कः भिंम्ह मनू खः” धकाः धाःसा मेपिन्सं “मखु, व मनूतय्त स्यंका जुइम्ह खः” धकाः धाइगु।
छिकपिन्सं विश्रामबार नं मोशायागु व्यवस्था मानय् यायेगु धकाः म्हय् चिं तय्का जू धाःसा जिं छम्ह मनूयात विश्रामबार खुन्हु लाय्काबिल धकाः छिकपिन्स जि खनाः छाय् तंम्वयादी माःगु?
थुकथं वय्कःयागु खँय् ग्वाः ग्वाः मनूत बाल।
इमिसं व कांम्ह मनूयात सःताः हानं धाल – “परमेश्वरया न्ह्यःने छं खःगु खँ ल्हाय् धकाः पाफ। छन्त लय्कूम्ह मनू पापी खः धकाः जिमिसं स्यू।”
अन शहरय् च्वंपिं मनूत निगू पुचः जुयाः बाया वन। छपुचः मनूतय्सं यहूदीतय्गु पँ लित, अले मेपिन्सं प्रेरिततय्गु पँ लित।