1 येशूं लँय् झाया च्वंबलय् छम्ह बूसांनिसें हे कांम्ह मनूयात खन।
अनंलि कांपिनिगु मिखा चाय्कादी, अले ख्वाँय्तय्गु न्हाय्पं चाय्कादी।
लँय् च्वनाच्वंपिं निम्ह कांतय्सं येशू झायाच्वंगु दु धकाः न्यनाः थथे धकाः हाला हल – “दाऊदया काय् प्रभु, जिमित दया यानादिसँ।”
येशू अनं झाःबलय् निम्ह कांपिं वय्कःया ल्यूल्यू वनाः थथे धकाः चिल्लाय् दनाः हाल – “हे दाऊदया काय्, जिमित दया यानादिसँ।”
थ्व खनाः वय्कलं न्यनादिल – “थथे जूगु गुलि दत?” बौम्हय्सिनं धाल – “मचांनिसें।
हुलय् झिंनिदंनिसें हि क्वहां वइगु ल्वचं कयाच्वंम्ह छम्ह मिसा नं दु। वयागु ल्वय् सुनानं हे लाय्के मफु।
अन स्विच्यादँ न्ह्यःनिसें ल्वचं कयाच्वंम्ह छम्ह मनू दु।
थ्व खँ न्यनाः इमिसं वय्कःयात कय्केत ल्वहं काल। तर वय्कः इमिसं मखंक सुरुक्क देगलं पिहां झाल।
चेलातय्सं वय्कःयाके न्यन – “गुरुजु, थ्व मनू बूसांनिसें कां जूगु वयागु पापं यानाः ला कि वया मांबौपिनिगु पापं यानाः?”
अबलय् लुस्त्राय् छम्ह लंग्राम्ह मनू दु। बूसांनिसें लंग्रा जूगुलिं गुबलें न्यासि वने मनंनि।
वयागु ल्हातय् सर्प यग्गागु खनाः अन च्वंपिं मनूत थःथवय् थथे खँ ल्हात – “थ्व मनू ला धात्थें हे ज्यानमारा जुइमाः। समुद्रं बचय् जुया वःसां न्याय याइम्हय्सिनं थ्वयात म्वाके मबिल।”
व लाःम्ह लंग्राम्ह मनू पिइदँ मयाये धुंकूम्ह खः।
वं अन एनियास धाःम्ह छम्ह मनूयात नापलात। पक्षवातं यानाः व मनू लासां दनावये मफुगु च्यादँ दये धुंकल।