23 अले वय्कलं इमित धयादिल – “छिकपिं क्वय्च्वंपिं खः, जि च्वय्च्वंम्ह खः। छिकपिं थ्व संसारयापिं खः, जि संसारयाम्ह मखु।
जिं छिगु आज्ञा न्यनागु दु। थुकिं जितः स्याये पाले यानाजुइपिं मनूतपाखें तापाकाब्यूगु दु।
वचन मनू जुयाः झीपिं नाप च्वं झाल। वय्कः दया माया, अले सत्यं जाःम्ह खः। जिमिसं वय्कःया महिमा खना, गुगु महिमा बाःया याकः काय्या थें च्वं।
छिगु वचन जिं इमित न्यंके धुनागुलिं गथे जि संसारयाम्ह मखु, अथे हे इपिं नं संसारयापिं मखुत, उकिं संसारं इमित हेला यात।
गथे जि संसारयाम्ह मखु, अथे हे इपिं नं संसारयापिं मखुत।
स्वर्गं क्वहां वःम्ह मनूया काय् बाहेक सुं नं स्वर्गय् थाहां वंगु मदुनि।
“च्वय्नं वःम्ह फुक्क स्वयाः तःधंम्ह खः। अले संसारं वःम्ह संसारयाम्ह हे खः, थज्याःम्ह मनुखं संसारयागु हे खँ ल्हाइ। स्वर्गं वःम्ह फुक्क स्वयाः तःधं जू।
हे विश्वास त्वःतूपिं मनूत, संसारयात माया याइपिं परमेश्वरया शत्रु खः धकाः छिमिसं मस्यू ला? संसार नाप मिलय् जुइपिन्सं परमेश्वरयात शत्रु याइ।