62 मनूया काय् वय्कःया न्हापायागु थासय् तुं लिहां वंगु खन धाःसा छिमिसं छु यायेगु?
वय्कलं लिसः बियादिल – “ध्वंतय् च्वनेत प्वाः दु, झंगःतय् च्वनेत स्वँ दु, मनूया काय्या धाःसा छ्यं दिकेत नं थाय् मदु।”
थथे इपिं नाप खँ ल्हाये धुंकाः प्रभु येशूयात स्वर्गय् थत यंकल। अले वय्कः परमेश्वरयागु जवय् च्वनादिल।
इमित थथे आशिष बिया च्वँच्वं हे वय्कः इपिं नाप बायावन, अले परमेश्वरं वय्कःयात स्वर्गय् थत यंकादिल।
बाःया थासं जि थ्व संसारय् वयागु खः। आः थ्व संसारयात त्वःताः जि हानं बाःयाथाय् तुं लिहां वनेत्यना।”
जि आः छिथाय् वयेत्यनागुलिं थ्व संसारय् दइ मखुत, थुपिं धाःसा थ्व संसारय् च्वनाच्वनी। पवित्रम्ह बाः, छिं जितः बियादीपिन्त छिगु हे नांयागु निंतिं बचय् यानातयादिसँ। झीपिं थें तुं इपिं नं छप्पँ जुयाच्वनेमा।
स्वर्गं क्वहां वःम्ह मनूया काय् बाहेक सुं नं स्वर्गय् थाहां वंगु मदुनि।
सितिं वनीगु नसायागु निंतिं ज्या याये मते, बरु मनूया काय्नं बीगु अनन्त जीवन तक दयाच्वनीगु नसायागु निंतिं ज्या या। परमेश्वर बाःनं जितः थ्व हे ज्या यायेत छ्वयाहयादीगु खः।”
इमिसं धाल – “थ्व योसेफया काय् येशू मखु ला? थ्वया मांबौपिन्त झीसं म्हमस्यू ला? थ्व मनुखं ‘जि स्वर्गं वयाम्ह खः’ धकाः गथे धायेफत?”
उकिं वय्कलं इमित धयादिल – “जिं छिमित खःगु खँ धाये – मनूया काय्यागु ला व हि मनय्कं छिमिके जीवन दइ मखु।
थुलि धयादी धुंकाः इमिसं स्वया च्वँच्वं हे वय्कःयात थत यंकाः सुपाँचं त्वपुयाबिल।
वय्कः स्वर्गय् झायाः परमेश्वरया जवय् च्वनादीगु दु। अधिकार दुपिं, शक्ति दुपिं, व स्वर्गदूतत फुक्कं वय्कःया ल्हातय् दु।