45 “जिं छिमित परमेश्वरया न्ह्यःने दोषी ठहरय् याइ धकाः मतिइ तये मते। छिमिसं आशा तयाच्वंम्ह मोशां हे छिमित दोषी ठहरय् याइ।
“अले अब्राहामं धाल – ‘इमिके मोशायागु व्यवस्था व अगमवक्तातय्गु सफू द हे दु नि, इमिसं व हे जक न्यंसां गा हे गानि।’
जितः मयय्काः जिगु वचन मानय् मयाइम्ह मनूयागु न्याय जुइ। जिं नवानागु वचनं हे दकलय् लिपायागु दिनय् न्याय याइ।
छिमित व्यवस्था बियादीम्ह मोशा मखु ला? छिपिं छम्हय्सिनं हे नं थ्व व्यवस्था पालन याःगु मदु। अय्नं छिमिसं जितः छाय् स्यायेत स्वयाच्वना?”
थ्व न्यनाः इपिं तःधिकःम्हंनिसें कयाः चीधिकःपिं तकं छम्ह छम्ह यानाः अनं वन। अले अन येशू याकःचा जुल। व मिसा धाःसा वय्कःया न्ह्यःने हे दनाच्वन।
व्यवस्था मसीकं पाप याःपिं मनूत नं व्यवस्था मदय्कं हे नाश जुइ। व्यवस्था स्यूपिं यहूदीतय्सं पाप यात धाःसा इमित व्यवस्थां हे न्याय याइ।
व्यवस्थाय् जक भलसा तया च्वंपिं मनूत सराः फयाच्वंपिं खः। थ्व हे खँ धर्मशास्त्रय् थथे च्वयातःगु दु – “व्यवस्थाय् च्वयातःगु फुक्कं सदां मानय् यानाच्वने मफुपिं मनूतय्सं सराः फयेमाली।”