10 अय्जूगुलिं यहूदीतय् नायःतय्सं व मनूयात धाल – “विश्रामबार खुन्हु लासा क्वबी मज्यू।”
“छिमिसं विश्रामबारयात मत्वःतल अले जिगु पवित्र दिंयात थः यःथें मयात धाःसा व परमप्रभुया विश्रामबारय् खुशी जुल धाःसा व थःगु इच्छा कथं मयासें थ्व दिंयात हनाबना यात धाःसा व थुखुन्हु थः यःथें मयासें यय्थें खँ मल्हात धाःसा,
परमप्रभुं थथे धयादी – थःगु बारे होशियार जु! विश्रामबार खुन्हु छुं नं कु क्वबी मते! अले यरूशलेमया ध्वाखात जुयाः छुं नं कु दुने हये मते!
तर विश्रामबारयात पवित्र मानय् या! अले विश्रामबार खुन्हु कु क्वबियाः यरूशलेमया ध्वाखा ध्वाखाय् जुयाः दुहां वये मते धइगु जिगु खँ छिमिसं ध्यान बियाः मन्यन धाःसा जिं उकिया ध्वाखात मि तयाबी। अले थुकिं यरूशलेमया किल्लात भज्यंक नाश याइ।’”
अन ल्हाः गंम्ह छम्ह मनू दु। वय्कःयात दोष बीत अन च्वंपिन्सं थथे धकाः न्यन – “विश्रामबार खुन्हु सुयातं लाय्काबीगु ज्या याये ज्यू ला?”
थ्व खनाः फरिसीतय्सं वय्कःयात धाल – “स्व, छिमि चेलातय्सं विश्रामबार खुन्हु छु याये मज्यू धाःगु खः व हे यानाच्वन।”
वय्कलं इमिके थथे धकाः न्यनादिल, “विश्रामबार खुन्हु भिं यायेगु ज्यू ला कि मभिं यायेगु ज्यू, स्यायेगु भिं ला कि म्वाकेगु भिं?” तर इपिं छुं हे मधासे सुम्क च्वनाच्वन।
अथे वय्कलं विश्रामबार खुन्हु हे ल्वय् लाय्कादिल धकाः धर्मशास्त्र स्यनीगु छेँयाम्ह कजी तसकं तंम्वय्कल। अले वं मनूतय्त धाल – “ज्या याये ज्यूगु दिं ला खुन्हु मछि द हे दु नि। सुयां ल्वय् लाय्के माःसा उबलय् वःसां ज्यूनि। विश्रामबार खुन्हु हे लाय्केमाः धयागु छु दु?”
अले इमिसं लिहां वनाः सीम्हय् तयेत माःगु अत्तर व मलम दय्काः थिक्क याना तल। अय्नं व्यवस्थाय् च्वया तः थें शबाथ खुन्हु आराम यात।
थ्व खनाः फरिसीतय्सं धाल – “विश्रामबार खुन्हु याये मज्यूगु ज्या छिमिसं छाय् यानागु?”
यरूशलेमय् च्वंपिं यहूदी नायःतय्सं पुजाहारी व लेवीतय्त “यूहन्ना धाःम्ह सु खः” धकाः न्यंके छ्वयाहल।
वं इमित लिसः बिल – “जितः लाय्का ब्यूम्ह मनुखं ‘लासा ज्वनाः हुँ’ धकाः धयादीगु खः।”
अले व मनुखं इमिथाय् वनाः “जितः लायेका ब्यूम्ह येशू हे खः” धकाः धाः वन।
येशूं विश्रामबार खुन्हु थथे यानादीगुलिं यहूदीतय् नायःतय्सं वय्कःयात दुःख बियाहल।
छिकपिन्सं विश्रामबार नं मोशायागु व्यवस्था मानय् यायेगु धकाः म्हय् चिं तय्का जू धाःसा जिं छम्ह मनूयात विश्रामबार खुन्हु लाय्काबिल धकाः छिकपिन्स जि खनाः छाय् तंम्वयादी माःगु?
गुम्हं गुम्हं फरिसीतय्सं धाल – “विश्रामबार मानय् मयाःगुलिं थ्व मनू परमेश्वरयाम्ह मखु।” हानं गुलिंसिनं धाल – “छम्ह पापी मनुखं थपाय्धंगु चिं गथे याये फइ?” थुकथं इमि दथुइ खँ मिलय् मजुल।