30 थ्व न्यनाः अनच्वंपिं मनूत वय्कःयाथाय् वल।
“सुपाँय् थें ब्वया जुइपिं अले सुकुभत्तुया स्वँपाखे ब्वयावनीपिं थुपिं सु खः?
अले येशूं धयादिल – “थुकथं न्हापा लाःपिं लिपालाइ, लिपा लाःपिं न्हापा लाइ।”
“वा, छम्ह मनूयात स्वः वा। वय्कलं जिं यानागु फुक्क खँ धयाबिल। व मनू मुक्ति बीम्ह ख्रीष्ट ला, मखु ला?”
अबलय् हे चेलातय्सं वय्कःयात थथे धाल – “गुरुजु, भपियादिसँ।”
“जिं यानागु फुक्क खँ वय्कलं धयादिल” धकाः व मिसां धाःगुलिं व शहरय् च्वंपिं यक्व हे सामरीतय्सं वय्कःयात विश्वास यात।
अले जिं उघ्रिमय् हे छिथाय् मनूत छ्वयाहया। छि झायादीगु तसकं हे बांलात। परमेश्वरया न्ह्यःने प्रभुं छितः धयादीगु खँ न्यनेत जिपिं थथे मुनाच्वनागु दु।”
पावल व बारनाबास धर्मशास्त्र स्यनीगु छेँनं पिहां वयाच्वंबलय् मनूतय्सं वइगु विश्रामबार खुन्हु नं कं झासँ धकाः बिन्ति यात।
“अले पावलं नं थथे धाल – परमेश्वरं थ्व मुक्ति यहूदीमखुपिन्त बियादीगु दु धकाः छिकपिन्सं सीकि, अले इमिसं न्यनाः विश्वास याइ।”
व्यवस्थां यानाः पाप अप्वः दयावल। अय्नं गन पाप यक्व दयावल, अन परमेश्वरयागु दया माया झन अप्वः दत।
