11 अले व मिसां धाल – “हजुर, तुं तसकं हे तःजाः, लः सालेत छिके छुं हे मदु। छिं जीवन दइगु लः गनं कयादी?
“छाय्धाःसा जिमि प्रजां निगू पाप याःगु दु, जि जीवन बीगु लःया मुहानयात इमिसं त्वःतूगु दु। अले थःगु निंतिं लः मच्वनीगु प्वाःगंगु त्यांकि दय्कूगु दु।”
निकोदेमसं वय्कःयात धाल – “बुरा जुइ धुंकाः मनूत हानं गथे यानाः जन्म जुइ? हानं छकः मांयागु प्वाथय् दुहां वनाः जन्म जुइगु ला?”
तर जिं बियागु लः त्वनीपिं मनूतय्त गुबलें हे प्याः चाइ मखु। जिं बियागु लः हे व मनूयाके बुंगाःचा थें जुयाः अनन्त जीवन तक बुयावया च्वनी।”
नखः सिधइगु व मू दिनय् येशूं दनाः तस्सलं थथे धयादिल – “सुं प्याःचाःम्ह मनू दुसा जिथाय् वयाः त्वँ वा।
वं धाल – “अथे जुइ मखु, प्रभु। जिं ला गुबलें हे शुद्ध मजूगु व नये मज्यूगु मनयानि।”
परमेश्वरयागु आत्मा मदुपिन्सं वय्कःयागु आत्मां बियादीगु खँ काये फइ मखु। अज्याःम्ह मनुखं थज्याःगु खँ थुइके फइ मखु, उकिं थज्याःगु खँ वयागु निंतिं मूर्ख खँ जक जुइ। थज्याःगु खँ ला परमेश्वरया मनूतय्सं जक थुइके फइ।
वय्कलं जितः धयादिल – “आः सिधल। अल्फा व ओमेगा जि हे खः। शुरु व अन्त जि हे खः। प्याचाःपिन्त जिं जीवनया बुंगाःयागु लः सितिकं त्वंके।
अले स्वर्गदूतं जितः स्फटिक थें यचुसे च्वंगु अनन्त जीवन बीगु लः दुगु खुसि क्यनाबिल। थ्व खुसि परमेश्वर व चीधिकःम्ह भ्याःचायागु सिंहासनं पिचायाः
आत्मा व भम्चां धयादी – “झासँ।” अथे हे न्यनीपिन्सं नं “झासँ” धकाः धा। प्याचाःपिन्सं व इच्छादुपिन्सं वयाः जीवनयागु लः सितिकं त्वँ।
सिंहासनयागु दथुइ च्वंम्ह चीधिकःम्ह भ्याःचा हे इमित ज्वइम्ह जुइ। अले इमित वय्कलं हे गुबलें मसुइगु बुंगाःचाय् ब्वना यंकादी। अले परमेश्वरं हे इमिगु मिखाय् च्वंगु ख्वबि हुयादी।”