13 स्वर्गं क्वहां वःम्ह मनूया काय् बाहेक सुं नं स्वर्गय् थाहां वंगु मदुनि।
स्वर्गय् वनाः सु लिहां वःगु दु? सुनां फय्यात थःगु ल्हातिइ प्वःचिनातःगु दु? सुनां समुद्रयात कापतय् च्यूगु दु? अले सुनां पृथ्वीया लागा कियाब्यूगु दु? थ्व फुक्क सुनां याःगु? छिपिं सुनानं स्यूसा व सु खः, वया काय् सु खः जितः धा।
अले जिं स्यना थें छिमिसं इमित स्यनेकने यानाः फुक्कं खँ मानय् याकि। न्यँ, संसार फुना मवंतले जि छिपिंनाप हे दइ।”
वय्कलं लिसः बियादिल – “ध्वंतय् च्वनेत प्वाः दु, झंगःतय् च्वनेत स्वँ दु, मनूया काय्या धाःसा छ्यं दिकेत नं थाय् मदु।”
परमेश्वरयात सुनानं गुबलें हे खंगु मदु। अय्नं बाः नाप च्वंम्ह याकः काय्नं हे वय्कःयात क्यनादीगु दु।
बाःनं फुक्कं वय्कःयागु ल्हातय् बियादीगु दु, अले वय्कः परमेश्वरयाथासं झाःगु खः, अले परमेश्वरयाथाय् तुं वने त्यइन धकाः वय्कलं स्यू।
बाः, गथे संसार दये न्ह्यः छिलिसे दुबलय् छिं जितः तःधंकादिल, आः नं अथे हे तःधंकादिसँ।”
जिं छिकपिन्त संसारयागु खँ कनाः ला छिकपिन्सं विश्वास मयाः धाःसा स्वर्गयागु खँ कंसा झन गथे यानाः विश्वास यानादी?
“च्वय्नं वःम्ह फुक्क स्वयाः तःधंम्ह खः। अले संसारं वःम्ह संसारयाम्ह हे खः, थज्याःम्ह मनुखं संसारयागु हे खँ ल्हाइ। स्वर्गं वःम्ह फुक्क स्वयाः तःधं जू।
स्वर्गं क्वहां वयाः मनूतय्त अनन्त जीवन बीम्ह हे परमेश्वरं बियादीगु मरि खः।”
जि जिगु इच्छा मखु बरु जितः छ्वया हयादीम्हय्सित इच्छा पूवंकेत स्वर्गं वयाम्ह खः।
इमिसं धाल – “थ्व योसेफया काय् येशू मखु ला? थ्वया मांबौपिन्त झीसं म्हमस्यू ला? थ्व मनुखं ‘जि स्वर्गं वयाम्ह खः’ धकाः गथे धायेफत?”
परमेश्वरयाथासं वःम्हय्सिनं जक बाःयात खंगु दु, मेपिं सुनानं बाःयात खंगु मदु।
स्वर्गं वःगु अनन्त जीवन दुगु मरि जि हे खः। थ्व मरि सुनानं नल धाःसा व न्ह्याबलें म्वानाच्वनी। संसारयात जिं बीत्यनागु अनन्त जीवन बीगु मरि जिगु म्ह खः।”
मनूया काय् वय्कःया न्हापायागु थासय् तुं लिहां वंगु खन धाःसा छिमिसं छु यायेगु?
वय्कलं धयादिल – “परमेश्वर छिकपिनि बाः खः धयागु जूसा छिकपिन्सं जितः माया यानादी माःगु खः, छाय्धाःसा जितः वय्कलं छ्वया हयादीगुलिं जि वयाच्वनागु खः। जि थःगु हे इच्छां वयागु मखु, बरु वय्कलं हे जितः छ्वयाहयादीगु खः।
दाऊद स्वर्गय् थाहां मवंसां वं थथे धयाथकूगु दु – “‘परमप्रभु परमेश्वरं जिमि प्रभुयात धयादिल – जिं छिमि शत्रुतय्त छंगु पालि तःले मततले छ जिगु जवय् च्वनाच्वँ।’
“अथे जूगुलिं होश यानादिसँ, अले पवित्र आत्मां धाःथें छिकपिन्सं विश्वासीतय्गु हेरबिचार यानादिसँ, छाय्धाःसा प्रभुं थःगु हि हाय्काः इमित न्यानादीगु खः, अले छिकपिं इमि जवाः खः।
ख्रीष्टयात विश्वास याना हे जक मनूत परमेश्वरया न्ह्यःने धर्मी ठहरय् जुइ। अय्जूगुलिं विश्वासं धर्मी ठहरय् जूपिं छिमिसं थथे मतिइ तये मते – “ख्रीष्टयात क्वत हयेत स्वर्गय् सु वनी?”
दकलय् न्हापायाम्ह आदम पृथ्वीयागु चां दय्कूम्ह खः, अले लिपायाम्ह आदम स्वर्गं वःम्ह खः।
मण्डली ख्रीष्टयागु म्ह खः। थ्व हे म्ह न्ह्याथाय् दीम्ह व न्ह्यागु खं पूवंकादीम्ह वय्कःयागु पूवंगु रूप खः।
“झीगु निंतिं स्वर्गय् थाहां वनाः सुनां व हयाः झीसं मानय् यायेत झीत कनी धकाः धायेत व स्वर्गय् मदु।”