12 वय्कलं इमित धयादिल – “वा, नः वा!” वय्कः प्रभु खः धकाः सियाः नं चेलातय्सं वय्कःयाके “छि सु खः” धकाः न्यनेगु आँट मयात।
थ्व खँयागु लिसः सुनानं बी मफुत। उखुन्हुंनिसें वय्कःयाके सुनानं हे छुं हे न्यनेगु आँट याये मछाल।
इमिसं धाःसा वय्कलं धयादीगु खँ बांलाक मथू, अय्सां न्यनेत ग्यात।
वय्कलं अथे धयादीगु इमिसं थुइके मफुत। थुइके मफयेमा धकाः हे थ्व खँ त्वपुयातःगु खः। अय्नं इमिसं वय्कःयाके थ्व खँ न्यनेत ग्यात।
वय्कलं इमिसं छुं खँ न्यनेत्यंगु दु धकाः सीकाः थथे धयादिल – “छुं ई लिपा छिमिसं जितः खनी मखुत, अले छुं ई लिपा छिमिसं जितः हानं खनी धकाः जिं धयागु खँय् छिमि थःथवय् खँ ल्हाना च्वनागु ला?
उकिं सिमोन पत्रुसं नांचाय् वनाः जाः सिथय् सालाहल। जालय् सछि व न्ययस्वम्ह (१५३) ततःधिकःपिं न्या क्यनाच्वन। थुलिमछि न्या क्यनं नं जाः मगू।
नयेनी धुंकाः येशूं सिमोन पत्रुसयात धयादिल – “यूहन्नाया काय् सिमोन, थुमिसं स्वयाः छं जितः अप्वः माया याना ला?” वं वय्कःयात धाल – “खः प्रभु, जिं छितः माया याः धकाः छिं स्यू।” अले वय्कलं धयादिल – “जिमि चीधिकःपिं भ्याःचातय्त ज्व।”
उबलय् हे चेलात थ्यंकः वल। वय्कः अथे छम्ह मिसानाप खँ ल्हानाच्वंगु खनाः इपिं छक्क जुल। अय्नं सुनानं – “छिं छु मालादियागु” अले “व नाप छिं छाय् खँ ल्हानादियागु?” धकाः मन्यं।
वय्कः फुक्क मनूतय्थाय् झाया मदी। परमेश्वरं जिमित थुकियागु साक्षी बीत ल्यया तःगुलिं जिमिथाय् झाल। अले जिमिसं वय्कः नाप नयेत्वने याना।