8 अले दकलय् न्हापालाक थ्यंम्ह चेला नं दुने वनाः स्वःवन। थ्व खनाः व पत्याः जुल।
अले अब्राहामं हानं धाल – ‘मोशायागु व्यवस्था व अगमवक्तातय्गु सफूयात हे इमिसं वास्ता मयाःसा सीम्ह मनुखं म्वाना वनाः धाःगु खँ नं इमिसं विश्वास याइ मखु।’”
वय्कलं धयादिल – “जिं छन्त यःमरिमाया क्वय् खना धकाः धयागुलिं छं विश्वास यानागु ला? छं थ्व स्वयाः नं ततःधंगु खनीतिनि।”
उकिं मेपिं चेलातय्सं वयात धाल “जिमिसं प्रभुयात खना।” तर वं धाल, “जिं थःम्हं हे वय्कःया ल्हातिइ नकिं ताःगु घाःखू मखंकं, मथीकं व बेक्वय् ल्हातिं मथीकं जि पत्याः जुइ मखु।”
वय्कलं वयात धयादिल – “जितः खंगुलिं छं विश्वास यात। जितः मखंकं विश्वास याइम्ह मनू तसकं धन्यम्ह खः।”
इपिं निम्हं नापनापं ब्वाँय् वन। अय्नं मेम्ह चेलां पत्रुसयात लिलाकाः न्हापालाक चिहानय् थ्यंकल।