16 वय्कलं वयात धयादिल – “मरियम!” वं लिफः स्वयाः हिब्रू भाषां वय्कःयात धाल – “रब्बोनी।” उकियागु अर्थ “गुरु” खः।
छुं ई लिपा परमेश्वरं अब्राहामयात जाँचय् यायेत सःतादिल, “अब्राहाम!” वं लिसः बिल, “प्रभु, जि थन हे दु।”
उबलय् हे स्वर्गं परमप्रभुया दूतं वयात सःतल, “अब्राहाम, अब्राहाम!” वं धाल, “जि थन दु।”
“आः छिपिं फुक्कसिनं अले बेन्यामीनं नं जि योसेफ हे खः धकाः सी हे धुंकल।
च्यानाच्वंगु मि स्वयेत व लिक्क वःगु खनाः परमप्रभु परमेश्वरं वयात च्यानाच्वंगु झालं, “मोशा, अय् मोशा” धकाः सःतादिल। अले मोशां धाल, “जि थन हे दु।”
अले परमप्रभुं मोशायात धयादिल, “छं धाःथें जिं याये, छाय्धाःसा जि छ खनाः लय्ताः अले जिं छन्त बांलाक हे म्हस्यू।”
जिं इपिं पिवाःतय्त त्वःतावनेवं जिं जिमि प्रिययात नापलात। जिं वयात जिमि मांया छेँय्, जितः बुइकूम्हसय्सियागु क्वथाय् महःतले वनेमब्युसें ज्वनातया।
जि द्यना, अय्नं जिगु नुगः न्ह्यलं हे चा, स्वःसा, जिमि यःम्ह प्रियनं लुखाय् घारघार यानाच्वंगु दु। “हे जिमि तसकं यःम्ह मय्जु, जिमि प्रिय, लुखा चाय्काब्यु, जिमि छुं नं दोष मदुम्ह सुकुभत्तु। सुति लखं जिगु छ्यं प्याःगु दु, जिगु सँ चान्हय्सियागु ख्वाउँगुलिं प्याःगु दु।”
तर आः, हे याकूब, छन्त सृष्टि यानादीम्ह, हे इस्राएल, छन्त आकार ब्यूम्ह परमप्रभुं थथे धयादी, “ग्याये मते, छाय्धाःसा जिं छन्त मू पुलाः त्वःतकागु दु। जिं छन्त छंगु नां कयाः सःतागु दु, छ जिम्ह हे खः।
वय्कलं इमित धयादिल – “साहस या, जि हे खः, ग्याये मते।”
अले वय्कलं वयात धयादिल – “जिं छन्त छु याये माल?” कांनं धाल – “गुरुजु, जितः मिखां खंका बियादिसँ।”
वय्कलं लिसः बियादिल – “मार्था, मार्था, छं न्ह्यागु खँय् नं छाय् धन्दा कयाच्वनागु?
वय्कलं लिफः स्वयादीबलय् इपिं वयाच्वंगु खनाः इमित धयादिल – “छिमिसं सुयात माला च्वनागु?” इमिसं धाल – “गुरुजु, छि गन च्वनादी?”
वं लिसः बिल – “गुरुजु, छि ला परमेश्वरया हे काय् खः। छि ला इस्राएलया जुजु हे खः।”
फैजवाःयात लुखा पिवालं खापा चाय्काबी। फैतय्सं नं वयागु सः ताइ। अले वं फैचातय्त नां कयाः सःताः पिने ब्वना यंकी।
थथे धयाः मार्था लिहां वन। अले थः केहेँ मरियमयात सःताः न्हाय्पनय् तीजक थथे धाल – “गुरुजु झाये धुंकल, छन्त माला च्वनादीगु दु।”
छिमिसं जितः प्रभु व गुरु धकाः धाःगु ठीक हे खः, छाय्धाःसा जि प्रभु नं खः, अले गुरु नं खः।
अले थोमां वय्कःयात धाल – “जिम्ह प्रभु, जिम्ह परमेश्वर।”
छन्हु चान्हय् व येशूयाथाय् वयाः धाल – “गुरुजु, छि परमेश्वरं छ्वयाहयादीम्ह गुरु खः धकाः जिमिसं स्यू। परमेश्वर छिनाप दीगुलिं सुनानं याये मफुगु चिं छिं यानादी फु।”
यरूशलेमय् फै ध्वाखाया लिक्कसं न्याखेरं फः दुगु छगू पुखू दु। थ्व पुखूयात हिब्रू भाषां बेथेस्दा धाइ।
समुद्र पारिइ येशूयात लुइकाः इमिसं धाल – “गुरुजु, छि थन गुबलय् झायागु?”
छन्हु न्हिनय् तीन बजे परमेश्वरया छम्ह दूतं दर्शन बियाः वयात – “कर्नेलियस” धकाः सःतूगु वं बांलाक हे ताल।
थथे जूगुलिं व बँय् भ्वसू वन। अले वयात थथे धयाहःगु सः ताये दत – “शाऊल, शाऊल, जितः छं छाय् दुःख बियाच्वनागु?”
अनंलि परमप्रभु वया न्ह्यःने दंझाल अले न्हापा थें तुं सःतल, “शमूएल, अय् शमूएल।” शमूएलं लिसः बिल, “धयादिसँ, छिकपिनि दासं न्यनाच्वनागु दु।”
हाकनं परमप्रभुं सःतादिल, “शमूएल!” अले व दनाः एलीयाथाय् वन अले वं धाल, “जि थन हे दु। छिं जितः सःतादियागु खः ला?” एलीं धाल, “जिमि काय्, जिं छन्त मसःता। हुँ, द्यं हुँ।”