20 जिं छिमित खःगु खँ धाये – छिपिं ह्वाँय्ह्वाँय् ख्वय् मालीतिनि, संसारयापिं मनूत धाःसा लय्लय्ताइ। छिमित दुःख जूसां, छिमित जूगु थ्व दुःख सुखय् हिलावनी।
दुष्टत छुं दिंया निंतिं जक त्याइ, परमेश्वरयात मानय् मयाइपिं मनूतय्गु लसता पलखया निंतिं जक खः।
जिगु दुःखयात छिं लसताया प्याखनय् हिलादिल। जिगु दुःखयात न्हंकाः छिं लसतां जाय्कादिल।
वय्कःया तं धयागु घौपलखया निंतिं जक खः, वय्कःया दया माया मसीतले दयाच्वनी। चच्छि ख्वये माःसां सुथय् ला जितः सुख दइ।
धर्मीतय्गु निंतिं जः ह्वलातःगु दु, अले भिंपिं मनूतय्गु निंतिं लसता।
व दिंखुन्हु छिमिसं थथे धाइ, “हे परमप्रभु, जिं छिगु प्रशंसा याये! छि जिनापं तंचायादीगु दु, अय्नं आः छिगु तं क्वलाय् धुंकूगु दु अले छिं जितः सान्त्वना बियादीगु दु।
व सियोनय् दुखं च्वनाच्वंपिन्त नौया पलेसा तसकं बांलाःगु श्रीपेच, व दुखं पलेसा लसताया चिकं बीत, ख्वःगु नुगःया पलेसा प्रशंसाया वसः पुंकाबीत, वय्कःया गौरव खनेदयेमा धकाः इमित परमप्रभुं हे पिनादीगु धार्मिकताया स्वसिमात धकाः धाइ।
छिपिं मध्ये सुनां परमप्रभुया वचनया भय काइ, वय्कःया वचन न्यँ, “छिकपिनि थः मनूत, सुनां छिमित यय्की मखु, सुनां छिमित जिगु नांया निंतिं हेला याइ, इमिसं छिमित थथे धाइ, ‘परमप्रभुया महिमा जुइमा, अले जिमिसं छिमिगु आनन्द स्वये।’ अय्नं इपिं लाजय् लाइ।
छाय्धाःसा जिं त्यानुचाःपिन्त आराम बी, अले दुःख जुयाच्वंपिन्त सुख बी।”
“तःसिंया काय् हे वःगु खनाः म्हय्तय्सं थःथवय् धाल, ‘थ्व ला तःसिंया काय् खः, थ्वयात स्यानाः फुक्क धनसम्पत्ति झीगु यायेनु।’
नुगः मछिंका जुइपिं मनूत धन्यपिं खः, परमेश्वरं हे इमित ह्यय्कादी।
अबलय् हे खा हाल। थ्वनापं खा हाःगु निकः जुल। अले येशूं वयात धयादीगु थ्व खँ लुमंकल – “निकः खा हाले न्ह्यः छं जितः स्वकः म्हमस्यू धकाः धाइ।” थ्व खँ लुममं हे व ह्वाँय्ह्वाँय् ख्वल।
वं वनाः नुगः मछिंकाः ख्वया च्वंपिं येशूया चेलातय्त थ्व खँ कन।
प्रार्थना यानादी धुंकाः वय्कः दनाः चेलात दुथाय् झाःबलय् इपिं नुगः मछिंकाः मस्तं द्यनाच्वंगु खनादिल।
अले व अन चुकं पिने वनाः ह्वाँय्ह्वाँय् ख्वल।
वय्कःया ल्यूल्यू ग्वाः ग्वाः मनूत वयाच्वंगु दु। नुगःपा दादां ह्वाँय्ह्वाँय् ख्वया वयाच्वंपिं मिसात नं दु।
वय्कलं इमित धयादिल – “छिपिं लँय् व वं छु खँ ल्हाना च्वनागु?” अले इपिं तक्क दित। इमिगु ख्वाः खिउँसे च्वं।
जिमिसं ला वय्कःयागुपाखें हे इस्राएल देश लिफ्याना कायेखनी धकाः मतिइ तयागु खः। थ्व खँ छखे हे तये। थथे जूगु थनिं स्वन्हु दत।
छिपिं नयेपित्याका च्वंपिं धन्यपिं खः, छाय्धाःसा छिमिसं लुधंके खनीतिनि। आः ख्वया च्वंपिं धन्यपिं खः, छाय्धाःसा छिपिं लय्ताये दइतिनि।
जिगुपाखें छिमित शान्ति दयेमा धकाः जिं थथे धयाच्वनागु खः। थ्व संसारय् छिमित दुःख जुइ, अय्नं साहस या, जिं संसारयात त्याके धुन।”
जिं थथे धयागुलिं छिमित नुगः मछिन जुइ।
थुलि धयाः वय्कलं इमित थःगु ल्हाः व बेक्व क्यनादिल। अले ला प्रभुयात खनाः चेलात फुक्कं लय्लय्ताल।
थथे येशू ख्रीष्टयागु नामय् दाय्काः दुःख सी बहःपिं जूगुलिं प्रेरितत तसकं लय्लय्तायाः सभां पिहां वन।
थुलि जक मखु, झीत परमेश्वर नाप मिलय् यानादीम्ह झी प्रभु येशू ख्रीष्टं यानाः वय्कः नाप झीपिं लय्ताय् खन।
नुगः ख्वःपिं थें जूसां न्ह्याबलें लय्तायाच्वना। जिपिं गरीब जूसां मेपिन्त तःमि यानाबिया। जिमिके छुं हे मदु थें च्वंसां जिमिके सकतां दु।
पवित्र आत्माया फल धाःसा माया यायेगु, लय्तायेगु, शान्ति याकेगु, सह यायेगु, दया यायेगु, ग्वाहालि यायेगु, विश्वास यायेबहः जुइगु,
छिमिसं उलिमछि दुःखकष्ट जुल नं पवित्र आत्मां यानाः भिंगु खँ न्यनाः विश्वास यात। थुकथं छिपिं जिमिसं व प्रभुं यानादी थें याइपिं जुल।
दाजुकिजापिं, छिमित न्ह्यागु कथंया दुःखकष्ट जू वसां लय्ताया च्वँ।
छिमित दोष मदय्काः परमेश्वरया न्ह्यःने हयादीम्ह झी प्रभुयागु नां सदां तःधना च्वनेमा। थ्व हे प्रभुं छिमित पाप याकेबी मखु। थ्व हे प्रभुं छिमित आनन्दं तयादी।
अबलय् पृथ्वीइ च्वंपिं मनूत फुक्कं इपिं सीगुलिं लय्लय्ताइ। थ्व निम्ह अगमवक्तातय्सं यानाः पृथ्वीइ च्वंपिन्त तसकं सास्ती जुयाच्वंगुलिं इपिं लय्लय्तातां थःथवय् कोसेलि बीगु याइ।
वं थथःम्हं तुं तःधं जुयाः गुलि मोज यात, उलि हे छिमिसं नं वयात दुःखकष्ट व ख्वबि ब्यु। वयागु मनं थथे धाः ‘जि ला महारानी जुयाच्वनागु दु। जि विधवा मिसा मखु। जिं गुबलें हे नं दुखं च्वनेमाली मखु।’