बान्हि जूबलय् एलियां थथे धकाः गिजय् यात, “अज्ज तःसलं हा! व ला द्यः हे खः! वं तसकं धन्दा कयाच्वंगु दु जुइफु, वा वया लिमलाः जुइफु, वा व चाःह्यु वंगु जुइफु, वा द्यनाच्वंगु जुइफु, वयात थनेमाः।”
थ्व संसारय् याइगु फुक्क ज्याय् मभिंगु दु। फुक्कसिगु छगू हे कथं नाश जुइ। जिवंकाछि हे मनूतय्गु नुगलय् मभिंगु व वँय्यागु खँ जायाच्वनी। अले इपिं सी धुंकूपिंनापं हे मिलय् जू वनी।