47 सुनानं जिं धयागु वचन न्यँ जक न्यनाः धया थें मयात धाःसा जिं वयात न्याय याये मखु, छाय्धाःसा जि संसारयात न्याय यायेत वयागु मखु, बरु बचय् यायेत वयागु खः।
“उकिं जिमि मस्त सुं छम्हय्सित नं क्वह्यंके मते, छाय्धाःसा जिं छिमित धयाच्वना – मस्तय्त सुसाःकुसाः याइपिं स्वर्गदूतत स्वर्गय् च्वनादीम्ह जिमि बाःयागु न्ह्यःने हे दु।
अथे जूगुलिं हे मनूया काय् तनाच्वंपिन्त बचय् यायेत वःगु खः।
मनूया काय्नं सेवा याकेत मखु, बरु सेवा यायेत व यक्वसित मुक्ति बीत व सीत वःगु खः।”
मनूया काय् तनाच्वंपिन्त मालेत व उद्धार यायेत वःगु खः।”
अले वय्कःपिं मेगु हे गामय् झाल।
जितः मयय्काः जिगु वचन मानय् मयाइम्ह मनूयागु न्याय जुइ। जिं नवानागु वचनं हे दकलय् लिपायागु दिनय् न्याय याइ।
परमेश्वरं संसारयात न्याय यायेत थःकाय्यात छ्वयाहयादीगु मखु, बरु वय्कःयापाखें संसार बचय् जुइमा धकाः खः।
“जिं छिमित परमेश्वरया न्ह्यःने दोषी ठहरय् याइ धकाः मतिइ तये मते। छिमिसं आशा तयाच्वंम्ह मोशां हे छिमित दोषी ठहरय् याइ।
जिं छिकपिन्त यक्व धायेमाःगु व न्याय यायेमाःगु दु। अथेसां जितः छ्वयाहयादीम्ह सत्य खः, उकिं वय्कलं जितः धयादिक्व जिं संसारयात धयाबियागु दु।”
थौं तक झाया मदिसे प्रभु पियाच्वनादीगु पापी मनूत बचय् जुइमा धकाः खः। झी यःम्ह किजा पावलं नं परमेश्वरपाखें बुद्धि कयाः थ्व हे खँ च्वयातःगु खः।
थ्व संसारयापिं मनूतय्त मुक्ति बीत परमेश्वर बाःनं थःकाय्यात छ्वयाहयादीगु जिमिसं खना। थ्व हे खँ जिमिसं कनावयाच्वनागु खः।