19 यक्व हे यहूदीत मार्था व मरियमपिन्थाय् इमि किजा सीगुलिं बिचाः वयाच्वंगु दु।
वया फुक्क काय् म्ह्याय्पिन्सं वयाः वयात ह्यय्केत स्वत, व मानय् मजू। वं धाल, “जि थः काय्या दुःखं च्वँच्वं हे जिमि काय्या थासय् वने।” थुकथं वं थः काय्या लागि तसकं नुगः मछिंकल।
दाऊद जुजुं धाल, “जिं हानूनयात हनाबना यायेमाः छाय्धाःसा वया बौ नाहाशं जितः न्ह्याबलें हनाबना याःगु खः।” उकिं वं बिचाः हनाः दूततय्त खबर बियाः छ्वल। तर दाऊदया दूतत अम्मोनय् थ्यंबलय्
अले इमि वीर वीर मनूत शाऊल व वया काय्पिनिगु सीम्ह काःवन। इमिसं इमिगु सीम्ह याबेशय् हयाः अन स्वसिमाया क्वय् थुनाबिल। अले इपिं न्हय्न्हु तक छुं मनसें दुखं च्वन।
अय्यूबयात आपत जूगु खँ वया स्वम्ह पासापिं एलीपज तेमानी, बिल्दद शुही व सोपर नमातीं न्यन। अले इपिं थथःगु छेँनं पिहां वयाः छथाय् मुनाः वयात सान्त्वना बीत वयाथाय् वल।
अनंलि अय्यूबया फुक्क दाजुकिजा, तताकेहेँ व वया न्हापायापिं म्हस्यूपिं मनूत वयाः वलिसें वयागु छेँय् भ्वय् नल। अले परमप्रभुं वयाके हयादीगु फुक्क विपत्तिया निंतिं इमिसं वलिसें बिलाप यात, अले वयात सान्त्वना बिल। अले सकसिनं वयात धिबा व लुँयागु अंगू बिल।
भ्वय् नयेगु छेँ वनेगु स्वयाः दुखं च्वनाच्वंगु छेँ वनेगु हे बांलाः। सीगु धयागु हे मनूतय्गु निंतिं अन्त खः, अथे जुयाः म्वानाच्वंपिन्सं थ्व खँ नुगलय् तयातयेमा।
थुपिं निगू विपत्ति छन्थाय् वःगु दु, छन्त सुनां सान्त्वना बी? झिजांमिजां व नाश अले अनिकाल व तरवार, सुनां छन्त सान्त्वना बी?
“अथे जुयाः जि ख्वया च्वना, जिगु मिखां ख्वःबि धाः हायाः च्वंगु दु, जितः ह्ययेकीपिं सुं हे मदु, जितः साहस बी फुपिं सुं हे मदु। जिमि मस्त छुं मदुपिं जूगु दु, छाय्धाःसा शत्रुत त्याःगु दु।”
चान्हय् व ह्वाँय्ह्वाँय् ख्वइगु, वयागु नेतालय् ख्वबि वयाच्वनीगु, वया प्रेमीत मध्ये वयात ह्यय्कीम्ह सुं नं मदु। वया दक्वं पासापिन्सं वयात विश्वासघात याःगु दु, आः इपिं वया शत्रु जूगु दु।
“मनूतय्सं जिगु झसुकाः न्यंगु दु, अय्नं जितः ह्ययेकीपिं सुं हे मदु। जिमि दक्व शत्रुतय्सं जिगु दुःखकष्टया खँ न्यंगु दु। छिं थथे यानादीगुलिं इपिं लय्ताःगु दु। छिं धयादीगु दिं हयादिसँ, गुकिं यानाः इपिं नं जि थें जुइमा।
वयागु अशुद्धता वयागु वसतय् दु। वं थःगु लिपाजुइगुया वास्ता हे मयाः। व तसकं हे बांमलाक क्वःदल, वयात हःपाः बीपिं सुं हे मदु। “हे परमप्रभु, जिगु दुःखकष्टयात स्वयादिसँ, छाय्धाःसा शत्रु त्याःगु दु।”
हे म्ह्याय् यरूशलेम, जिं छंगु निंतिं छु धाये? जिं छन्त छुनापं दाँजय् यायेगु? हे कन्या म्ह्याय् सियोन, छुनापं दाँजय् यानाः जिं छन्त सान्त्वना बीगु? छंगु घाःपाः तसकं तःजिगु समुद्र स्वयाः तःजाः। छन्त लाय्के फुम्ह सु दु?
वया मरियम धाःम्ह छम्ह केहेँ दु। मरियम वचन न्यनेत प्रभुयागु तुति क्वय् च्वंवल।
माःगु खँ छता हे जक दु। मरियमं व ल्यये धुंकल। थ्व वयागु ल्हातं लाकाकाये फइ मखु।”
यरूशलेमय् च्वंपिं यहूदी नायःतय्सं पुजाहारी व लेवीतय्त “यूहन्ना धाःम्ह सु खः” धकाः न्यंके छ्वयाहल।
बेथानियाय् च्वंम्ह लाजरस धाःम्ह मनू म्हंमफय्का च्वन। वया निम्ह तता मार्था व मरियम दु।
बिचाः वयाच्वंपिं यहूदीतय्सं थथे हथाय् चायाः मरियम पिहां वंगु खनाः लाजरसयात थुनातःथाय् वनाः ख्वः वंगु जुइ धकाः मतिइ तयाः इपिं नं वया ल्यूल्यू वन।
थुकथं मरियम अले व नाप वःपिं यहूदीत ख्वयाच्वंगु खनाः वय्कःयात तसकं नुगः मछिन।
वय्कः थथे ख्वयादीगुलिं मनूतय्सं धाल – “स्व, वय्कलं वयात गपाय्सकं माया यानादी।”
थ्व खनाः मरियमनापं वःपिं यक्व हे यहूदीतय्सं नं वय्कःयात विश्वास यात।
अले चेलातय्सं धाल – “गुरुजु, उखुन्हु तिनि ला यहूदीतय् नायःतय्सं छितः ल्वहँतं कय्काः स्यायेत्यन। हानं अन हे झायादी त्यनागु ला?”
लय्ताय्त च्वंपिं नाप छिपिं नं लय्ता। अले ख्वया च्वंपिं नाप छिपिं नं ख्व।
जिमित दुःखकष्ट जुइबलय् वय्कलं हे सान्त्वना बियादी। थुकथं परमेश्वरं हे थथे जिमित सान्त्वना बियादीगुलिं जिमिसं नं दुःखकष्ट सियाच्वंपिन्त सान्त्वना बी फु।
अय्जूगुलिं थःथवय् थ्व खँ कनाः साहस बीगु याना च्वँ।
उकिं छिमिसं आः थें तुं थःथवय् साहस बियाः बल्लाका च्वनेगु याना च्वँ।
अनंलि इमिसं उपिं क्वँय्त लिकयाः याबेशया तितिसिमाया क्वसं तुं थुनाबिल अले इपिं न्हय्न्हु तक दुखं च्वं।