41 यक्व मनूतय्सं वय्कःयाथाय् वयाः थथे धाल – “यूहन्नां छुं नं चिं क्यना मवं, अय्नं यूहन्नां कंगु खँ फुक्कं थ्व मनूलिसे पाय्छि जू वः।”
थः भारदारतय्त धाल – “थ्व मनू ला बप्तिस्मा बीम्ह यूहन्ना हे जुइमाः। व सिनाः हानं म्वानावःगु जुइमाः, उकिं ला वं ततःधंगु अजू चायापुगु ज्या याये फत।”
अले वय्कःयात लुइकाः थथे धाल – “फुक्कसिनं छितः मालाच्वंगु दु।”
अबलय् अन द्वलंद्वः मनूत कात्तुकाक्क मुं वयाच्वन। वय्कलं चेलातय्त धयादिल – “बांलाक होश या। निपाः ख्वाःपाः दुपिं फरिसीतय्गु सोडापाखें बचय् जुयाच्वँ।
छन्हु येशू गनेसरेत धाःगु समुद्र सिथय् दना च्वनादीबलय् ग्वाः ग्वाः मनूत धित्तुधिनाः परमेश्वरयागु वचन न्यनेत वय्कःयाथाय् वल।
जि स्वयाः लिपा झायादीम्ह वय्कः हे खः। वय्कःयागु लाकां पुतु फ्यनेत तकं जि मल्वः।”
वय्कलं गालील जिल्लाया काना शहरय् दकलय् न्हापांगु थ्व अजू चायापुगु ज्या यानाः थःगु महिमा क्यनादिल। थथे यानादीगुलिं चेलातय्सं वय्कःयात विश्वास यात।