21 मेपिन्सं थथे धाल – “भूत दुब्यूम्ह मनुखं थज्याःगु खँ ल्हाइ मखु। कांम्ह मनूयागु मिखा भूत दुब्यूम्ह मनुखं चाय्काबी फइ ला?”
परमप्रभुं मिखां मखंपिन्त मिखां खंकादी, परमप्रभुं ग्वतुलाच्वंपिन्त थनादी। परमप्रभुं भिंपिं मनूतय्त माया यानादी।
छिमित न्हाय्पं ब्यूम्हय्सिनं मताइ ला? छिमित मिखा ब्यूम्हय्सिनं मखनी ला?
परमप्रभुं वयात धयादिल, “मनूतय्गु म्हुतु सुनां दय्कल? मनूतय्त लाता व ख्वाँय् सुनां याइ? मनूतय्त स्वये फुम्ह व कां सुनां याइ? छु जि परमप्रभुं हे, मखु ला?
अले जादु क्यनिपिन्सं फारोयात धाल, “थुकी ला परमेश्वरयागु हे ल्हाः दु।” अय्नं परमप्रभुं धयादी थें हे फारोया नुगः छानाच्वन। वं इमिगु खँ मन्यन।
न्यनेत न्हाय्पं व स्वयेत मिखा नितां परमप्रभुं बियादीगु खः।
कांपिन्सं मिखां खन, लंग्रात न्यासि वने फत, कोह्रित लाया वन, ख्वाँय्तय्सं ताल, सीपिं मनूत हानं म्वानावल, अले चीमिपिन्सं भिंगु खँ न्यन।
वय्कलं थथे यानादीगु खँ सिरिया देशय् फुक्कभनं बय्बय् जुल। अले तःतामछि ल्वय् दुपिं, तःतामछि दुःखकष्ट दुपिं, भूत दुबिना च्वंपिं, तिल्वय् वःपिं व पक्षवातं कःपिं मनूतय्त वय्कःयाथाय् हल। वय्कलं इपिं फुक्कसिगु ल्वय् लाय्कादिल।
थुबलय् चिकुला खः। अले यरूशलेमयागु देगः देछाय्गु नखः खः।
थथे धयाः वय्कलं बँय् ई फानाः चा न्हायाः कांम्हय्सिगु मिखाय् इलादिल।