1 “जिं छिकपिन्त खःगु खँ धाये – फैगलय् लुखां दुहां मवसे मेथासं वइम्ह मनू खुँ व दाखुँ खः।
उकिं, जिगु नामय् अगमवाणी याइपिं अगमवक्तातय्गु बारे जि परमप्रभुं थथे धाये – जिं इमित छ्वयागु मखु। अय्नं इमिसं, ‘थ्व देशयात गुगुं तरवार वा अनिकालं थी मखु,’ धकाः धयाच्वंगु दु। उपिं अगमवक्तात हे तरवार व अनिकालं नाश जुइ।
“थुपिं अगमवक्तातय्त जिं छ्वयाहयागु मखु, तर इपिं थःगु खबर ज्वनाः ब्वाँय् वन। इपिंलिसें जि नमवाना अय्नं इमिसं अगमवाणी ल्हात।
परमप्रभुं धयादी, स्व, जि मखुगु म्हगसयात कनाजुइपिं अगमवक्तातय्गु विरोधय् दु। इमित जिं छ्वयाहयागु नं मखु, ल्ययागु नं मखु। अय्नं इमिसं व म्हगस जि प्रजायात धयाः इमित अलमलय् यानाबी। इमिसं थुपिं मनूतय्त भचा नं फाइदा बी मखु,” परमप्रभुं धयादी।
इमिसं शहरय् हमला याःवइ। इपिं पःखाः च्वय् च्वय् ब्वाँय् वनी। अले छेँया झ्यालय् इपिं खुँत थें दुहां वनी।
“फताहा अगमवक्तात खनाः होश या, छाय्धाःसा थुपिं फैचायागु ख्वाःपालं पुया वइ। दुनें धाःसा थुपिं ग्यानापुपिं गुँखिचा थें जुइ।
अय्जूगुलिं वय्कलं इमित हानं धयादिल – “जिं छिकपिन्त खःगु खँ धाये – फैगःयागु लुखा जि हे खः।
वय्कलं लिसः बियादिल – “जिं छितः खःगु खँ धाये – न्हूकथं हानं जन्म मजुइकं मनूतय्सं परमेश्वरयागु राज्य खनी मखु।”
मछ्वय्कं गथे यानाः मनूतय्सं न्यंकः वनी? यशैयायागु सफुलिइ थथे च्वयातःगु दु – “भिंगु खँ न्यंक वःपिं मनूत वयाच्वंगु गुलि बांलाः।”
थज्याःपिं मनूतय्सं झी प्रभु येशू ख्रीष्टयागु सेवा याइ मखु, बरु थथःगु प्वाःया निंतिं सेवा याना जुइ। म्हुतुं घ्यः थें नाइसे च्वंक खँ ल्हानाः स्वजासिजापिन्त ध्वं लाइ।
थुमिगु म्हुतुप्वाः तिनाबीमाः। धिबायागु निंतिं थुमिसं स्यने मज्यूगु खँ स्यनाः छेँ स्यंकाच्वंगु दु।
सुं मनू थथःम्हं दकलय् तःधंम्ह पुजाहारी जुइ मखु। हारूनयात परमेश्वरं दकलय् तःधंम्ह पुजाहारी यानादी थें तुं मेपिन्त नं वय्कलं हे दकलय् तःधंम्ह पुजाहारी ल्ययादी।
छिमित दइगु थ्व हे मुक्तियागु खँ, न्हापायापिं अगमवक्तातय्सं मथुयाः थुइकेत यक्व हे कुतः यात।
न्हापा न्हापा नं मखुगु खँ स्यना जुइपिं अगमवक्तात दयावःगु खः। अथे हे छिमिगु पुचलय् नं मखुगु खँ स्यना जुइपिं मनूत दयावइतिनि। अज्याःपिं मनूतय्सं छिमित मखुगु खँ जक स्यनाबीगु कुतः याइ। इमित मुक्ति बियादीम्ह येशू ख्रीष्टयात हे इमिसं त्वःतावनी, अले याकनं हे स्यनावनी।
अज्याःपिं मनूतय्सं लोभलालचय् लानाः छिमिके हेय्का कायेत मखुगु खँ दय्काः स्यनी। न्हापांनिसें हे अज्याःपिं मनूत दोषी खः धकाः परमेश्वरं धयादीगु दु। अय्जूगुलिं अज्याःपिं मनूत याकनं हे हासनास जुयावनी।
यःपिं दाजुकिजापिं, आत्मा दु धकाः धयाजुइपिं न्ह्याम्हय्सित नं विश्वास याये मते। न्हापां परमेश्वरयागु आत्मा खः मखु धकाः निं जाँचय् याना स्व, छाय्धाःसा यक्व हे फताहा अगमवक्तात खने दया वयाच्वंगु दु।