48 वं धाल – “छिं जितः गथे म्हसिल?” वय्कलं लिसः बियादिल – “फिलिपं छन्त सःते न्ह्यः हे जिं छन्त यःमरिमाया क्वय् खना।”
इमिसं प्रार्थना याये न्ह्यः हे जिं लिसः बी। इमिसं धया च्वँच्वं हे जिं इमिगु खँ न्यने।
सुनानं वय्कःयात थ्व मनू थज्याःम्ह धकाः धयाच्वने म्वाः। मनूतय्गु नुगलय् छु दु धकाः वय्कलं हे स्यू।
प्रार्थना यायेबलय् छिमिसं क्वथाय् च्वनाः खापा तिनाः खने मदुम्ह परमेश्वर बाःयात प्रार्थना या। थथे सुं मदुथाय् वनाः याःगु प्रार्थना खंकादीम्ह परमेश्वर बाःनं छिमित सिरपाः बियादी।
वयागु नुगलय् च्वंगु गुप्ति खँ नं सी दइ। अले वं “धात्थें हे परमेश्वर छिपिंनाप दी खनी” धकाः क्वछुनाः परमेश्वरयात तःधंकी।
उकिं ई स्वयाः न्हापा छुं खँय् न्याय यायेगु याये मते। तर प्रभु झाया मदितले पियाच्वँ। छाय्धाःसा वय्कलं मनूतय्गु नुगलय् च्वंगु गुप्ति ज्याखँ, अले हानं सुनानं मसीक याःपिनिगु ज्याखँ नं उलादी। थथे जुइ धुंकाः स्याबास बी माःपिं मनूतय्त परमेश्वरं हे स्याबास बियादी।
फिलिप व बारथोलोमाइ, थोमा, कर काइम्ह मत्ती, अल्फयसया काय् याकूब व थेदियस,
फिलिप नं अन्द्रियास व पत्रुसपिनिगु शहर बेथसेदायाम्ह हे खः।
वय्कलं थः च्वनाच्वंथाय् हुल हुल मनूत वयाच्वंगु खनाः फिलिपयात धयादिल – “थुमित नकेत मरि गनं कयाहयेमाली?”
अले फिलिपं वय्कःयात धाल – “थुलिमछि मनूतय्त भचा भचा जक नकूसां निसः दिनारया मरि नं गाइ मखु।”
थुपिं ग्रीकतय्सं गालीलयागु बेथसेदाय् च्वंम्ह फिलिपयाथाय् वनाः थथे धाल – “भाजु, जिमि नं येशूयात स्वयेमास्ति वल।”
उकिं फिलिपं वय्कःयात धाल – “प्रभु, जिमित बाः छकः क्यनादिसँ। जिमित थुलि दयेवं गाः।”