38 वय्कलं लिफः स्वयादीबलय् इपिं वयाच्वंगु खनाः इमित धयादिल – “छिमिसं सुयात माला च्वनागु?” इमिसं धाल – “गुरुजु, छि गन च्वनादी?”
धन्य खः छिकपिनि मनूत! न्हियान्हिथं छिगु न्ह्यःने च्वनाः छिगु बुद्धिया खँ न्यनीपिं छिकपिनि थुपिं हाकिमत धन्य खः।
जिं न्ह्याबलें माला च्वनागु छता हे जक खँ परमप्रभुयाके जिं छता हे जक फ्वने, जिं व हे मालाच्वने, परमप्रभुयागु हिसिलाःगु ख्वाः स्वयेत व वय्कःयात म्हसीकेत वय्कःयागु देगलय् सदां च्वनेदयेमा।
बुद्धिमानपिंलिसे जुइपिं बुद्धिमान हे जुइ। मूर्खतलिसे जुइपिन्सं थःत स्यंकी।
बुद्धियात ग्रहण याइपिनिगु निंतिं थ्व जीवनया सिमा खः। अले थ्वयात क्वातुक्क ज्वनातइपिं सदां लय्तायाच्वनी।
जिगु खँ न्यनीम्ह, जिगु छेँय् वइम्ह, अले जिगु ध्वाखाय् न्ह्याबलें वयाच्वनीम्ह लय्ताये खनी।
अय्नं हे परमप्रभु, छिं सदां सदां शासन यानादी, छिगु सिंहासन पुस्तां पुस्ता तकं दया हे च्वनी।
वया मरियम धाःम्ह छम्ह केहेँ दु। मरियम वचन न्यनेत प्रभुयागु तुति क्वय् च्वंवल।
ग्वाः ग्वाः हे मनूत येशूया ल्यूल्यू वयाच्वन। वय्कलं इमित लिफः स्वयाः थथे धयादिल –
“अले व दनाः थःगु छेँय् लिहां वल। व लँय् वयाच्वंगु वया अबुं तापाकंनिसें हे खन। वयात खनाः तसकं माया वन। अले ब्वाँय् वनाः थःकाय्यात घय्पुयाः चुप्पा नल।
वय्कलं अन थ्यंकाः च्वय् थस्वयाः वयात धयादिल – “हे जखायस, याकनं क्वहां झासँ, छाय्धाःसा थौं जि छिगु छेँय् बाय् च्वनेमाःगु दु।”
अले प्रभुं लिफः स्वयाः पत्रुसयात स्वयादिल। वं प्रभुं धयादीगु खँ लुमंकल – “थौं खा हाले न्ह्यः छं जितः स्वकः तक म्हमस्यू धकाः धाइ।”
व लाःम्ह मनुखं वय्कः नाप वनेत स्वल, तर वय्कलं वयात थथे धयाः छेँय् छ्वयाबिल –
थ्व न्यनाः चेलात निम्हं येशूया ल्यूल्यू वन।
वय्कलं धयादिल – “जि नाप वा, अले खनी।” इपिं वय्कः नाप वन, अले इमिसं वय्कः च्वनीगु थाय् खन। इपिं अन थ्यंबलय् बहनिसिया प्यता ई जूगुलिं इपिं वय्कःनापं अन हे बाय् च्वन।
वं लिसः बिल – “गुरुजु, छि ला परमेश्वरया हे काय् खः। छि ला इस्राएलया जुजु हे खः।”
थुपिं ग्रीकतय्सं गालीलयागु बेथसेदाय् च्वंम्ह फिलिपयाथाय् वनाः थथे धाल – “भाजु, जिमि नं येशूयात स्वयेमास्ति वल।”
वय्कलं जुइत्यंगु फुक्क खँ सीकाः पिहां झायाः इमित धयादिल – “छिमिसं सुयात माला च्वनागु?”
वय्कलं इमिके हानं न्यनादिल – “छिमिसं सुयात माः वयागु?” अले इमिसं धाल – “नासरतयाम्ह येशूयात।”
छन्हु चान्हय् व येशूयाथाय् वयाः धाल – “गुरुजु, छि परमेश्वरं छ्वयाहयादीम्ह गुरु खः धकाः जिमिसं स्यू। परमेश्वर छिनाप दीगुलिं सुनानं याये मफुगु चिं छिं यानादी फु।”
अले यूहन्नायाथाय् वनाः इमिसं थथे धाल – “गुरुजु, यर्दन पारिइ छिनाप दुम्ह, अले छिं हे साक्षी बियादीम्ह मनुखं बप्तिस्मा बियाच्वंगु दु। फुक्क मनूत वयाथाय् हे वनाच्वंगु दु।”
अबलय् हे चेलातय्सं वय्कःयात थथे धाल – “गुरुजु, भपियादिसँ।”
समुद्र पारिइ येशूयात लुइकाः इमिसं धाल – “गुरुजु, छि थन गुबलय् झायागु?”
अले पत्रुसं कुहां वनाः इमित धाल – “छिमिसं मालाच्वंम्ह मनू जि हे खः। छिपिं थन छाय् वयागु?”
अय्जूगुलिं हे जि छिकपिन्सं सःतके हःबलय् म्हां मधासे वया। आः छिकपिन्सं जितः छाय् सःतादियागु खः, धयादिसँ।”
तर रुथं लिसः बिल, “छितः त्वःता वनेत जितः कर यानादी मते। छि गन गन झाल जि अन वये, छि गन गन च्वनादिल जि नं अन च्वने, छि मनूत जिमि मनूत जुइ अले छि परमेश्वर जिमि परमेश्वर जुइ।