22 अले इमिसं वयात थथे धाल – “अय्सा छ सु खः लय्? जिमित न्यंके छ्वया हःपिन्त जिमिसं लिसः ब्यू वनेमानि। छं थःत सु धकाः मतिइ तया?”
अले गादं दाऊदयाथाय् वनाः हाकनं व हे खँ धाल, “परमप्रभुं थथे धयादी – ‘छन्त छु यः व ल्य – स्वंगू दँया अनिकाल, वा स्वला तक शत्रुतपाखें बिस्युं जुयेगु, वा स्वन्हु तक इस्राएलय् महामारी जुइगु।’ आः जिं परमप्रभुयात छु लिसः बीगु खः व छिं क्वःछिनादिसँ।”
अले इमिसं वयाके न्यन – “अय्सा छ एलिया खः ला?” वं धाल – “मखु।” “अय्सा छ व अगमवक्ता खः ला?” वं लिसः बिल – “मखु।”
अले वं धाल – “यशैया अगमवक्तां धाःथें जि परमप्रभुया निंतिं लँ छिंकाब्यु धकाः मरुभूमिइ हाला जुइम्हय्सिया सः खः।”