7 उकिं दक्व शक्ति दुम्ह परमप्रभुं थथे धयादी, “स्व! जिं थःम्हं हे इमित धातुयात थें शुद्ध याये अले जाँचय् याये। जिमि प्रजां मभिंगु ज्या याःगु दु। उकिं जिं इमित मेगु छु यायेगु?
अले अब्शालोमं धाल, “छि झायादी मखुसा जिमि दाजु अमनोनयात जिनापं वनेबियादिसँ।” जुजुं न्यन, “व छाय् छलिसे वनेगु?”
परमप्रभु इमि पुर्खाया परमेश्वरं थः मनूतय्त ख्याच्वः बीत दूतय्त तःक्वः मछि छ्वयाहयादिल। छाय्धाःसा वय्कःया इमित व थः च्वनेगु थाय्यात बचय् याये मास्ति वः।
वय्कलं छन्त सिपाइँया च्वामुगु वाणं अले च्यानाच्वंगु हेंग्वां सजाँय बियादी।
थःगु दुःखकष्टयात परमप्रभुयाथाय् त्वःताथकि, वय्कलं छिमित स्वयादी वय्कलं धर्मी मनूतय्त गुबलें नं बुकेबी मखु।
हे जिगु मन, परमेश्वरयाके जक झासु लंकि। छाय्धाःसा जिं परमेश्वरपाखें हे जक आशा यानागु दु।
जिगु ल्हाः छिमिगुपाखे ल्ह्वने, अले वहःयात नाय्काः यचूकु थें जिं छिमिगु फुक्क अशुद्धपाखें शुद्ध याये।
स्व! जिं छन्त शुद्ध ला यानागु दु तर वहःयात थें मखु। जिं छंगु दुःखकष्टया भट्टीइ जाँचय् यानागु दु।
छाय्धाःसा छिमिगु ल्हाः हिं त्वपूगु दु व छिमिगु पतिंचाय् दोष कीगु दु अले छिमिगु म्हुतुं मखुगु खँ ल्हाःगु दु अले छिमिगु मेचां मभिंगु खँ ल्हाःगु दु।
छु! एफ्राइम जिम्ह यःम्ह काय्, मखु ला? छु व जितः लय्तायेकीम्ह मचा, मखु ला? वयागु विरोधय् जिं न्ह्याक्व हे खँ ल्हाना सां जिं धात्थें वयात आः तक नं लुमंका च्वना। उकिं वयात जिं यय्का। जिं धात्थें वयात तसकं माया याना,” परमप्रभुं धयादी।
“यरूशलेमया लँय् लँय् थाहां क्वहां हुँ, प्यखेरं स्व अले बिचाः या! उकिया चुक चुकय् माला स्व, छं छम्ह जक नं विश्वास यायेबहः जुयाः ज्या याइम्ह व सत्य मालीम्ह मनू गनं लुइके फत धाःसा जिं व शहरयात क्षमा यानाबी।
“हे यर्मिया, इमिगु चाला जाँचय् यायेत व इपिं गथे च्वं स्वयेत जिं छन्त धातुयात जाँचय् याइम्ह व इमित नाय्के मानिगु कचिगु धातु थें दय्का।
अय् इस्राएलीत, परमप्रभुया वचन न्यँ! छाय्धाःसा थ्व देशय् च्वंपिन्त परमप्रभुया द्वपं दु – “थ्व देशय् विश्वास याये बहसू मदु। सदां दइगु दयामाया मदु, व परमेश्वरया बारे ज्ञान नं मदु।
थ्व हे स्वब्वय् छब्व मनूतय्त जाँचय् यायेत मिं वहः यचुकीगु थें जिं इमित यचुके। लुँयात जाँचय् यानागु थें जिं इमित जाँचय् याये, अबलय् इमिसं जिगु नामं बिन्ति याइ। अले जिं इमित लिसः बी, ‘इपिं जि प्रजा खः’ धकाः जिं इमित धाये। अले इमिसं धाइ, ‘परमप्रभु जिमि परमेश्वर खः।’”
वय्कः वहः शुद्ध याइम्ह थें च्वनादी। वय्कलं लेवीतय्त शुद्ध यानादी, अले लुँ व वहःयात थें यचुकादी। अले परमप्रभुयाथाय् पाय्छिगु देछा हइपिं मनूत दइ।
थुकिं ला झन जक छिमिगु विश्वास शुद्ध व भिं धकाः क्यनी। स्यनावनीगु लुँ ला मिइ तयाः जाँचय् याना स्वइ। छिमिगु विश्वास ला लुँ स्वयाः यक्वं भिं। अय्जूगुलिं येशू ख्रीष्ट झायादीबलय् छिमित नं तःधंकी, च्वय् तइ, अले धन्यपिं धकाः धाइ।
यःपिं दाजुकिजापिं, गुबलें मजूनिगु दुःखकष्ट जूवल धकाः छिपिं अजू चाये मते। छिमिगु विश्वास स्वयेत थथे दुःखकष्ट जूवःगु खः।