19 सियोनयापिं ख्वयाच्वंगु सः ताये दयाच्वंगु दु, ‘जिपिं गय् यानाः नाश जुल। जिमित तसकं बेइज्जत याःगु दु, जिमिसं थःगु देश त्वःते हे माः, छाय्धाःसा इमिसं जिमिगु छेँ नाश यानाब्यूगु दु।’”
हे याउँक च्वनाच्वंपिं मिसात, दँ, अले जिगु खँ ध्यान बियाः न्यँ, हे याउँक च्वनाच्वंपिं म्ह्याय्पिं जिं छु धाये व बांलाक न्यँ!
अले परमप्रभुं जितः धयादिल, “मोशा व शमूएल जिगु न्ह्यःने दंसां थ्व जातिपाखे जिगु मन वनी मखु। इमित जिगु न्ह्यःनं पितिनाछ्व! इमित वनेब्यु!
“छु इस्राएल च्यः खः ला? छु व छेँय् बूम्ह दास खः ला? छाय् वयात लुतय् यात लय्?
स्व, व सुपाँय् थें हथासं वयाच्वंगु दु। वयागु रथ ग्वःफय् थें व वयागु सल इमा स्वयाः तसकं ब्वाँय् वनी। आः गथे याये! जिपिं नाश जुइ धुंकल।
छगू विपत्तिया लिपा मेगु विपत्ति वइ। छाय्धाःसा देश नाश जुइ धुंकूगु दु। आकाझाकां जिगु पाल नाश जुल, जि शरण कायेगु थाय् पलखं हे नाश जुल।
जिं छिमि थःथितिपिं इस्राएलया मनूतय्त पितिनाछ्वयागु थें छिमित जिगु न्ह्यःनं पितिनाछ्वये।’”
छु इमिसं जितः हे हाय्काच्वंगु खः ला?” परमप्रभुं धयादी। “मखु, तर इमिसं थःत हे लज्या चाय्केत थःत हे स्यंकाच्वंगु, मदु ला?”
“‘थःगु सँ खानाः वांछ्वयाब्यु, नांगा डाँडा डाँडाय् वनाः ख्व! छाय्धाःसा परमप्रभुं तंचायाः थ्व पुस्तायात इन्कार यानाः त्वःतादीगु दु।’”
मनूतय्सं तसलं हालाः इमित धाइ, “हुँ, हे अशुद्धपिं! तापाक हुँ, जिमित थीमत्यः!” इपिं बिस्युं जूबलय् अले चाचाःहिलाः जूबलय् जात जातियापिं मनूतय्सं थथे धाल, “आवंनिसें इपिं झीनापं थन च्वने फइ मखुत।”
जिमिगु सर्बय परदेशीतय्गु ल्हातय् लाःगु दु। जिमिगु छेँ परदेशीतय्गु जूगु दु।
“अय् सीमानिम्ह मनू, टुरोस शहरया बारे बिलाप या।
इमिगु देश नं अशुद्ध जुइ धुंकूगु दु। अथे जुयाः जिं इमिगु पापया सजाँय इमित हे बिया, अले व देशं थः मनूतय्त ल्ह्वयाः पितिनाछ्वल।
छिमिसं नं अथे हे अशुद्ध यात धाःसा छिमित नं व देशं न्हापायापिं जातियात ल्ह्वयाः पितिनाछ्वःगु थें छिमित नं ल्ह्वयाः पितिनाछ्वइ।
“‘परमप्रभुं धयादिल, जिगु नियम व आज्ञा पालन या। मखुसा जिं छिमित यंके धयागु देशं छिमित ल्ह्वयाः वांछ्वइ।
दँ, वना हे छ्व, थ्व थाय् छिमिगु आराम कायेगु थाय् मखु, छाय्धाःसा थ्व देश अशुद्ध जूगु दु, छुं उपाय मदय्क थ्व नाश जूगु दु।
उगु दिनय् मनूतय्सं छिमित हेस्याइ अले छिमित लाय्बुयाः थ्व बिलापया म्ये हाली, ‘जिपिं भज्यंक नाश जुल, जिमि मनूतय्गु सम्पत्ति इनाब्यूगु दु, वय्कलं थ्व जिपाखें लाकाकयादी। वय्कलं जिमिगु बुँ जिमित ध्वं लाइपिन्त इनाबियादी।’”
कांम्ह मनुखं खिउँगु थासय् पचिपचि याः थें न्हिनय् छिमिसं पचिपचि याना जुइ। छिमिगु न्ह्यागु ज्याय् नं छिपिं ताःलाइ मखु। न्हियान्हिथं छिमित क्वत्यलातइ, छिमिके दुगु लाकायंकी। छिमित ग्वाहालि याइम्ह सुं नं दइ मखु।