8 “‘छिमिसं गथे यानाः धाये फइ, “जिपिं बुद्धिमान खः, अले परमप्रभुयागु व्यवस्था जिमिके दु?” तर स्व, शास्त्रीतय्गु फताहा कलमं उकियात फताहा दय्कूगु दु।
गथे गुँ गधाया मचा मनू जुयाः जन्म जुइ फइ मखु अथे हे मूर्खम्ह मनू बुद्धिमान जुइ फइ मखु।
वय्कलं विश्वास यायेबहःपिं सल्लाह बीपिनिगु सल्लाह यात सुम्क तयादी, अले थकालिपिनिगु दुग्यांयात लाकाकयादी।
वय्कलं थःगु आज्ञा याकूबयात, अले थःगु नियम व विधि इस्राएलयात कनादीगु दु।
छय्-छुइपिं बुराबुरितय्गु मुकुट खः, अले मांबौ मस्तय्गु न्हाय् खः।
छिमि जातिया अबुं पापयात, अले छिमि थकालितय्सं जिगु विरोधय् विद्रोह यात।
अले इमिसं धाल, “वा! झीसं यर्मियाया विरोधय् ग्वसाः ग्वयेनु। झीत स्यनीपिं पुजाहारी, सल्लाह बीपिं बुद्धि दुपिं मनूत व पमेश्वरया वचन न्यंकीपिं अगमवक्तात कम जुइ मखु। झीसं थःगु वचनं यर्मियायात हमला यायेनु अले वं धाःगु छुं नं खँय् ध्यान बी मते।”
“‘थ्व हे थासय् जिं यहूदा व यरूशलेमया योजनात स्यंकाबी। इमित थः शत्रुतय् न्ह्यःने तरवारं व इमित स्यायेत स्वयाच्वंपिनिगु ल्हातं स्याके बी। अले इमिगु सीम्ह धाःसा आकाशयापिं झंगःत व पृथ्वीयापिं पशुतय्त नयेत बी।
‘परमप्रभु गन दी?’ धकाः पुजाहारीतय्सं मन्यं। व्यवस्था स्यनीपिन्सं नं जितः म्हमसील। शासकतय्सं नं जिलिसें विद्रोह यात, अगमवक्तातय्सं बालद्यःया नामय् अगमवाणी ल्हात अले ज्यालगे मजूपिं मूर्तितय्त पुजा यात।
“जिमि प्रजा मूर्ख खः, इमिसं जितः म्हमस्यू। इपिं मभिंपिं मस्त खः। इमिके दुग्यां मदु। मभिंगु ज्या यायेत इपिं चलाख तर भिंगु ज्या याये मसः।”
“छिमिसं गय् यानाः धाये फुगु? ‘जिपिं बहादुर व बल्लाःपिं सिपाइँत खः धकाः।’
जिं इमिगु निंतिं यक्व विधित जिगु व्यवस्थाय् च्वया, तर इमिसं उपिं विधियात मेपिनिगु चिज थें ताय्कल।
वं थः मां बौयात हनाबना तये म्वाः।’ थुकथं छिमिसं थःपिनिगु थितिकुतिं यानाः परमेश्वरयागु वचनयात ज्यालगय् मजूगु यानाब्यूगु दु।
वय्कलं इमित धयादिल – “छिकपिं कां जूगु जूसा पापी जुयादी मखुगु। अय्नं छिकपिन्सं ‘जिपिं कां मखु’ धकाः धाःगुलिं छिकपिन्के पाप दया हे च्वनी।”
सःस्यूपिं बुद्धिमान खः धकाः धाधां हे इपिं छुं मस्यूपिं मूर्ख जुयाः वन।