21 जिमि मनूतय्त घाःपाः याःगु खनाः जि थः हे घाःपाः जूगु दु। जि ह्वाँय्ह्वाँय् ख्वये, जिगु नुगः क्वतुंगु दु।
अय्नं जिं जुजुयात धया, “महाराज सदां म्वानादीमा। जिमि पुर्खात थुंगु शहर तहसनहस जूगु दु अले उकिया ध्वाखा मिं नयाः नाश जुइ धुंकूगु दु धाःसा जिगु ख्वाः छाय् खिउँसे मच्वनी?”
“आः हे यर्मिया, छं इमित थ्व वचन धा, “‘जिगु मिखां मदिक्क चान्हि ख्वःबि पिहां वयाच्वनेमा। छाय्धाःसा कुमारी म्ह्याय्, जिमि मू वंपिं मनूत तसकं घाःपाः जूगु दु। इमित तःधंगु घाः जूगु दु।
“यहूदा ख्वइ, वया शहरत कमजोर जूगु दु। इमिसं देशया निंतिं नुगः मछिंकी, यरूशलेमया ख्वःसः आकाश तक थ्यंगु दु।
छिम्ह फैजवाः जुइगुपाखें जि बिस्युं वनागु मदु। जिं निराशया दिंया इच्छा यानागु मदु धकाः छिं स्यू। हे परमप्रभु, जिं छु धया व छिगु हे न्ह्यःने धाःगु खः धकाः छिं स्यू।
जिगु नुगः! जिगु नुगः! जिगु नुगः स्यानाः वाथा वाथा कनाच्वंगु दु। जि सुम्क च्वने मफु। जिं तुरहीया सः व लडाइँया सः ताःगु दु।
“छ्व लयेगु ई फुइधुंकल। तान्वःला सिधय्धुंकल। अय्नं झीगु उद्धार जूगु मखुनि।”
जिगु छ्यं बुँगाःचा व जिगु मिखा ख्वबिया मुहान जूगु जूसा, स्याःपिं जिमि मनूतय्गु निंतिं जि चान्हि ख्वयाच्वनेगु।
परमप्रभुयागु तंया कथिया दुःखयात खंम्ह मनू जि हे खः।
इमित खनीबलय् जाति जातित ग्यानाः थुरथुर खाइ, इमित खनाः सकसिगु ख्वाः वँचुसे च्वनावनी।
निनवे शहरयात लुतय् याःगु दु, अन झिजांमिजां दंगु दु व तहसनहस जूगु दु। मनूतय्गु नुगः ग्यानाः न्यले धुंकल, इमिगु तुति थुरथुर खानाच्वंगु दु, म्ह छम्हं खानाच्वंगु दु, इमिगु ख्वाः ग्यानाः म्हासुइ धुंकल।
यरूशलेमया न्ह्यःने थ्यंकः झाःबलय् शहरयात खनाः वय्कलं ख्वयाः धयादिल –