17 “स्व! जिं थःम्हं हे छिमिथाय् बिख दुपिं सर्पत छ्वयाहये, अज्याःपिं सर्पतय्त कःघाये फइ मखु। अले इमिसं छिमित न्याइ” परमप्रभुं धयादी।
हे परमेश्वर, इमिगु धँवा त्वथुलाब्यु! हे परमप्रभु, थुपिं सिंहतय्गु वाकुधी हे ल्यहेंथनाब्यु!
सर्पयात सुम्क तये न्ह्यः हे सर्पं न्यात धाःसा जादु क्यनीम्हय्सित छु फाइदा जुइ?
हे फुक्क पलिश्तीत, छिमित दाइगु कथि त्वधूल धकाः लय्ताये मते, छाय्धाःसा छम्ह सर्प सी सा वया थासय् मेम्ह बिष दुम्ह सर्प वइ। वया खेँचं अप्वः बिष दुम्ह सर्प पिहां वइ।
सिंहपाखें बिस्युं वनाः सुं मनूया भालूयात नापलाःगु थें वा छेँ दुहां वनाः अंगलय् ल्हाः तःबलय् सर्पं वयात न्या थें व दिं जुइ।
इपिं कर्मेल डाँडाय् सुला च्वंसां जिं इमित मालाः ज्वने। इपिं जिपाखें सुलाः समुन्द्रया क्वय् वंसां जिं सर्पयात इमित न्यायेगु आज्ञा बी।
अले परमप्रभुं इमिगु थासय् बिख दुपिं सर्प छ्वयादिल अले सर्पतय्सं मनूतय्त न्यानाः तःम्ह हे इस्राएलीत सित।
इपिं नये मखनाः सिनावनी, ग्यानापुगु ल्वचं कयाः सी। जिं इमिथाय् जंगली पशुतय् धंवा छ्वये, अले बिख दुपिं सर्पत छ्वये।
छाय्धाःसा सलतय्गु शक्ति इमिगु म्हुतुइ व न्हिप्यनय् जुयाच्वन। इमिगु न्हिप्यं सर्पयागु छ्यं थें च्वं। थुकिं हे इमिसं मनूतय्त न्यानाः स्याइ।