15 झीसं शान्तिया आस यानागु खः, अय्नं छुं भिंगु खँ मवः, लाय्काबीगु ईया आस यानागु खः अय्नं आतंक जक दु।
जिं भिं जुइगु आशा यानागु खः, तर उकिया पलेसा मभिं वल। जःयागु आशा यानागु खः, तर खिउँगु वल।
मरुभूमियागु फुक्क नांगा डाँडाय् नाश याइपिं थाहां वःगु दु। परमप्रभुयागु तरवारं देशयागु छगू कुन्चांनिसें मेगु कुन्चा तक नाश याइ, अले सुं नं सुरक्षित जुइ मखु।
छु! छिं यहूदायात त्वःता हे दियागु खः ला? छितः सियोन तसकं मयः ला? जिमित लने हे मफय्क छाय् छिं कय्कादियागु? जिमिसं शान्तिया आशा यानाः तर छुं नं भिंगु खँ मवः। लनीगु ई पियाच्वनाः तर आतंक जक दु।
अले जिं धया, “हाय! परमप्रभु परमेश्वर, छिं छन्त शान्ति दइ धकाः धयाः यरूशलेमयापिं मनूतय्त ध्वंलाःगु दु। छाय्धाःसा जिमिगु गःपतय् तरवार तःगु दु।”
बुँइ वने मते, लँय् नं वने मते! छाय्धाःसा शत्रु तरवार ज्वनाः च्वनाच्वंगु दु। प्यखें आतंक हे आतंक दु।
जि प्रजाया घालय् इमिसं तच्वःगु घाः मखु थें यानाः पट्टी चिनाब्यूगु दु। शान्ति ला द हे मदुसां इमिसं “शान्ति, शान्ति” धाइगु।
आतंक वइबलय् इमिसं शान्ति माली, तर शान्ति गनं दइ मखु।
मारोतया मनूत नुगः खुलखुल मिंका उद्धार पियाच्वंगु दु। तर परमेश्वरयापाखें विपत्ति यरूशलेमयागु ध्वाखाय् तक थ्यंकः वःगु दु।
मनूतय्सं प्यखें “शान्ति दु, ग्याये माःगु मदु” धया च्वनीबलय् लाक्क हे इमिके प्वाथय् दुम्ह मिसायात मचाबुइ ब्यथा जू थें आकाझाकां विनाश जू वइ। अले इपिं छुं यानाः नं बचय् जुइ फइ मखु।