1 परमप्रभुं धयादी, “अबलय् शत्रुतय्सं यहूदाया जुजुपिं, हाकिमत, पुजाहारीत, अगमवक्तात व यरूशलेमय् च्वंपिं मनूतय्गु क्वँय् इमिगु चिहानं लिकाइ।
परमप्रभुया वचनपाखें वं वेदीया विरोधय् तःसलं थथे धाल, “वेदी, अय् वेदी! परमप्रभुं थथे धयादी, ‘दाऊदया घरानाय् योशियाह नांयाम्ह छम्ह काय्मचा बुइ। वं थन बलि छाइपिं पुजा याइगु थाय्यापिं पुजाहारीतय्त छंगु द्यःने हे बलि छाइ, अले छंगु द्यःने मनूया क्वँय् छ्वय्की।’”
अनंलि योशियाहं थुखे उखे स्वल। डाँडाया लिक्क लाःगु चिहानत खनाः वं उपिं चिहानं क्वँय् लिकाकेबिल। अले उगु वेदीयात अशुद्ध यायेत क्वँय् अन हे छ्वयेकाबिल। थ्व खँया अगमवाणी याःम्ह परमेश्वरया मनूपाखें न्ववाःगु परमप्रभुया वचनकथं वं थ्व ज्या यात।
अनया पुजा याइगु थाय्यापिं फुक्क द्यःपालातय्त योशियाहं इमिगु वेदीइ स्यात अले वेदीइ वं इमिगु क्वँय् छ्वयेकल। अनंलि व यरूशलेमय् लिहां वल।
ईजेबेलया म्ह यिजरेलया जमिनय् साः थें जुइ। गुकें यानाः सुनानं ‘थ्व ईजेबेल खः धकाः धाये फइ मखु।’ ”
थन इमित गुबलें हे मजूकथं ग्याःचिकुं भुनी। छाय्धाःसा परमेश्वरं थःमनूतय्गु विरोधय् घेराबियाच्वंपिनिगु क्वँय् उखेंथुखें ह्वलाबी। वय्कलं इमित मछालापुकाबी, छाय्धाःसा वय्कलं इमित त्वःतादी।
अले अगमवाणी ल्हानाच्वंपिं मनूतय्त अनिकाल व तरवारं सीधुंकाः यरूशलेमया लँय् वांछ्वइ। इमित व इमि कलाःपिन्त वा काय् म्ह्याय्पिन्त थुनीपिं सुं दइ मखु। जिं इमिके इमित ल्वःगु विपत्तित प्वंकाबी।
परमप्रभुया शक्ति जिके वल, अले वय्कलं जितः परमप्रभुया आत्मापाखें पित हयाः क्वँय् हे क्वँय् दुगु मैदानया दथुइ तयादिल।
छिमिगु वेदीत तहसनहस जुइ अले छिमिसं धुपाँय् च्याकीगु वेदीत चुंचुं यानाबीगु जुइ, अले जिं छिमि मनूतय्त छिमिगु मूर्तितय्गु न्ह्यःने हे स्यानाबी।
जिं इस्राएलीतय्गु सीम्हत इमिगु मूर्तितय्गु न्ह्यःने तयाबी। जिं छिमिगु क्वँय् छिमिगु हे वेदीया प्यखें ह्वलाबी।
परमप्रभुं थथे धयादी – “मोआबया मनूतय्सं तःक्व हे पापयात, जिं इमित सजाँय मब्यूसे त्वःते मखु! इमिसं एदोमया जुजुतय्गु क्वँय्त च्याकाः चूं चूं याःगुलिं,