29 “‘थःगु सँ खानाः वांछ्वयाब्यु, नांगा डाँडा डाँडाय् वनाः ख्व! छाय्धाःसा परमप्रभुं तंचायाः थ्व पुस्तायात इन्कार यानाः त्वःतादीगु दु।’”
उकिं परमप्रभुं इस्राएलयापिं फुक्क मनूतय्त त्वःतादिल। वय्कलं इमित दुःख बियादिल, लुटे याइपिनिगु ल्हातय् बियादिल। लिपतय् इमित थःगु न्ह्यःनं पितिनाछ्वयादिल।
व फुक्क खँ न्यनाः अय्यूब दन, अले थःगु लं खुत। वं थःगु सँ खात अले बँय् भ्वसुलाः आराधना यानाः
व दिंखुन्हु प्रभु, दक्व शक्ति दुम्ह परमप्रभुं छिमित ख्वयेत व विलाप यायेत, छेनय् सँ खायेत व भांग्रा फीत सःतादिल।
“जिं जिमि मनूत इस्राएलयात त्वःताबी। जिगु सर्बय जिं वांछ्वयाबी। जितः यःम्हय्सित जिं वया शत्रुतय्गु ल्हातय् बी।
छु! छिं यहूदायात त्वःता हे दियागु खः ला? छितः सियोन तसकं मयः ला? जिमित लने हे मफय्क छाय् छिं कय्कादियागु? जिमिसं शान्तिया आशा यानाः तर छुं नं भिंगु खँ मवः। लनीगु ई पियाच्वनाः तर आतंक जक दु।
“अथे जुयाः तःधंपिं व चिधंपिं निखलः हे थ्व देशय् सी। इमित सुनानं थुनी मखु। सुं नं इमिगु निंतिं ख्वइ मखु, सुनानं थःगु म्हय् घाः याइ मखु, सुनानं छ्यंयागु सँ खाइ मखु।
“नांगा डाँडाय् मिखा ब्व। उपिं मध्ये छं मभिंगु ज्या मयाःगु गुगु थाय् दु? चाचाःहिलाः जुइम्ह छम्ह मनू मरुभूमिइ च्वनाच्वं थें छं लँय् च्वनाः थः प्रेमीत पियाच्वन। छं देशयात थःगु व्यभिचार व मभिंगु ज्यां अशुद्ध याःगु दु।
नांगा डाँडा डाँडाय् इस्राएलीतय्गु ख्वःसः व इनाप यानाच्वंगु सः ताये दयाच्वंगु दु। छाय्धाःसा इपिं मखुगु लँय् वंगु दु, अले इमिसं थः परमप्रभु परमेश्वरयात ल्वःमंकूगु दु।
गाजायापिं मनूतय्सं नुगः मछिंकाः थःगु छ्यंया सँ खाइ। अश्कलोनयात सुम्क तइ। हे पलिश्तीतय् मैदानय् ल्यनाच्वंपिं, छिमिसं गुबलय् तक थःगु दुःख क्यनेत थथःगु म्हय् घाः यानाच्वनेगु?
इपिं सकसिनं सँ खाःगु दु, दारी खाःगु दु। सकसिगु ल्हाः चिरिबाःगु दु। सकसिनं भांग्रां जँ त्वपूगु दु।
इमित खतं नःगु वहः धाइ। छाय्धाःसा जि परमप्रभुं इमित त्वःतागु दु।”
जिं धया– जि पहाडतय्गु लागि ख्वये, जि मरुभूमिइ दुगु घाँय्ख्यःया निंतिं ख्वये, छाय्धाःसा व गने धुंकल। सुं नं अनं यात्रा याइ मखु। अन सा द्वहं मन्त। पशुत व झंगःत बिस्युं वने धुंकल।
इमिसं वा इमि पुर्खातय्सं म्हमस्यूपिं जातितय्गु दथुइ जिं इमित छ्यालब्याल यानाबी। अले इमित नाश मयातले तरवार ज्वनाः जिं इमित लिनाच्वने।”
छिं जिमित त्वःताः हे दियागु खः ला? छितः जिपिं खनाः तसकं तं पिहां वः ला?
“इस्राएलया शासकतय्गु बारे छं थ्व बिलापया म्ये न्यंकि,
“अय् सीमानिम्ह मनू, टुरोसयाम्ह जुजुया बारे बिलापया म्ये दय्काः वयात धा, ‘परमप्रभु परमेश्वरं थथे धयादी, “‘छंके सिद्धया चिं तःगु खः, छ तसकं बांलाःम्ह व बुद्धिं जाःम्ह खः।
अय् इस्राएलया घराना, जिं हालागु विलापया म्ये न्यँ–
थःयःपिं मस्तय्गु लागि दुखं च्वनाः थःगु छेनय् च्वंगु सँ खा। थःत गिद्ध थें पाचु छ्यं दय्की। छाय्धाःसा छिमि मस्तय्त ज्वनाः छिमिगुपाखें तापाक यंकी
वय्कलं धयादिल – “थौंकन्हय्यापिं मनूत गुलि जक मभिना वःगु, अले परमेश्वरयात विश्वास यायेगु त्वःता हःगु। थुमिसं अजू चायापुगु चिं स्वयेत धयाच्वन। अहं, छिमित अगमवक्ता योनां क्यना वंगु चिं सिबय् मेगु छुं हे चिं क्यनी मखु।
थौंकन्हय्यापिं मनूत गुलि जक मभिना वःगु, अले परमेश्वरयात विश्वास यायेगु त्वःता हःगु। थज्याःपिन्सं अजू चायापुगु चिं स्वयेत धयाच्वन। अहं, छिमित अगमवक्ता योनां क्यना वंगु चिं सिबय् मेगु छुं हे चिं क्यनी मखु।” अले वय्कः अनं झाल।
जिं छिमित खःगु खँ धाये – थ्व फुक्क सजाँय आःयापिं मनूतय्सं हे फयेमाली।”
यक्व हे फरिसीत व सदुकीत नं बप्तिस्मा कायेत वयाच्वंगुलिं वं इमित थथे धाल – “हे सर्पया सन्तान, परमेश्वरयागु तंपाखें बिस्युं वनेत छिमित सुनां ख्याच्वः बिल?
मेमेगु नं यक्व दसि बियाः वं इमित होश यानाच्वनेत धाल – “थौंकन्हय्यापिं मनूतपाखें बचय् जुयाच्वँ।”
इमिसं वय्कःलिसें क्वह्यंगु व्यवहार यात, अले थःगु दोषया कारण आवंलि इपिं वय्कःया सन्तान मखुत। इपिं दुष्ट व ध्वंलाइपिं मनूत खः।