27 “हे यर्मिया, इमिगु चाला जाँचय् यायेत व इपिं गथे च्वं स्वयेत जिं छन्त धातुयात जाँचय् याइम्ह व इमित नाय्के मानिगु कचिगु धातु थें दय्का।
अय् यर्मिया, न्यँ! थ्व देशयापिं फुक्क यहूदाया जुजु, भारदार, पुजाहारी व मनूत छंगु विरोधय् दनी। तर थौं इमिगु सामना यायेगु शक्ति जिं छन्त बी। छचाःखेरं पःखाः दुगु शहर थें, नँयागु थां व कँय्या पःखाः थें जिं छन्त बल्लाकाबी।
जिं छन्त थ्व प्रजाया निंतिं कँय्यागु बल्लाःगु किल्ला दुगु पःखाः दय्काबी। इमिसं छंगु विरोधय् लडाइँ याइ, तर इमिसं छन्त त्याकी मखु, छाय्धाःसा छन्त बचय् यायेत व उद्धार यायेत जि छलिसें दु,” परमप्रभुं धयादी।
उकिं दक्व शक्ति दुम्ह परमप्रभुं थथे धयादी, “स्व! जिं थःम्हं हे इमित धातुयात थें शुद्ध याये अले जाँचय् याये। जिमि प्रजां मभिंगु ज्या याःगु दु। उकिं जिं इमित मेगु छु यायेगु?
“छं इमिगु न्याय या, इजकिएल! छं इमिगु न्याय या! इमित इमि पुर्खातय्गु घच्चाइपुगु ज्या लुमंकाब्यु!
“अय् सीमानिम्ह मनू, छु छं वयागु न्याय याये, मखु ला? छु छं थ्व ज्यानमारा शहरया न्याय याये, मखु ला? छं वयागु फुक्क घच्चाइपुगु ज्या वयात कनाब्यु।