25 बुँइ वने मते, लँय् नं वने मते! छाय्धाःसा शत्रु तरवार ज्वनाः च्वनाच्वंगु दु। प्यखें आतंक हे आतंक दु।
“दुःखया उगु इलय् इस्राएलय् गनं वनेत सुरक्षा मदु। देशयापिं फुक्कं मनूतय्सं यक्व हे दुःख सी माल।
वयागु छचाःखेरं आतंक दइ, अले पलाः पलाखय् वयात लिनायंकी।
जिं जिगु बारे यक्व हे खँ न्यनागु दु। जितः प्यखें ग्यानापुयाच्वंगु दु। जिमि शत्रुतय्सं जिगु विरोधय् जाः ग्वयाः जितः स्यायेत स्वयाच्वंगु दु।
तर छिमिसं मानय् मयात व जिगु विरोध यात धाःसा छिमित तरवारं पालाः स्यानाछ्वइ। परमप्रभुं हे थ्व खँ धाःगु खः।”
ख्यलय् वनेबलय् जिं लडाइँलय् सीपिं मनूतय्गु सीम्ह खनीगु। शहरय् वनेबलय् जिं अनिकाल जुयाः नये मखनाच्वंपिं खनीगु। अगमवक्तात व पुजाहारीत निखलः हे थःम्हं म्हमस्यूगु देशय् वंगु दु।’”
यक्वसिनं खुसखुस खँ ल्हाःगु जिं न्यनागु दु, “प्यखें भय हे भय दु, उकिया बारे खबर बीनु, खः, उकिया बारे खबर बीनु!” जिमि फुक्क पासापिन्सं थथे धयाः जिगु पतन पियाच्वंगु दु, “सके वं धोखा नइ ला? अले झीसं वयात त्याकाः वयाके बदला काये फइ।”
परमप्रभुं थथे धयादी, “‘ख्याइगु सः, छगू भयया ख्वःसः ताये दयाच्वंगु दु तर शान्तियागु मखु।
अले जिं धया, “हाय! परमप्रभु परमेश्वर, छिं छन्त शान्ति दइ धकाः धयाः यरूशलेमयापिं मनूतय्त ध्वंलाःगु दु। छाय्धाःसा जिमिगु गःपतय् तरवार तःगु दु।”
“यहूदाय् थ्व न्यंकि, यरूशलेमय् थ्व च्वय्कि, ‘देशन्यंक तुरही पु!’ तःसलं हालाः धा, ‘छथाय् मुं! झीपिं छचाःखेरं पःखाः ग्वयातःगु शहरय् बिस्युं वनेनु।’
तर जिं छु खनाच्वना? इपिं ला ग्यानाच्वंगु दु। इपिं लिचिलाच्वंगु दु। इमि सिपाइँत बुत। इपिं हथाय् पथासं बिस्युं वनाच्वंगु दु। इमिसं लिफः मस्वः, प्यखेरं आतंक हे आतंक दु,” परमप्रभुं धयादी।
इमिगु पाल, फैया बथां, बल्चात व फुक्क मालसामान यंकीगु जुइ। इमि ऊँटत नं इमिगुपाखें लाकायंकी। मनूतय्सं तःसलं इमित धाइ, ‘प्यखेरं आतंक हे आतंक दु।’
प्रभु, दक्व शक्ति दुम्ह परमप्रभुं थथे धयादी, “स्व! जिं थःम्हं हे छंगु प्यखें दुपिंपाखें छंके भय हये। छिपिं सकसितं लिनाछ्वइ। बिस्युं जूपिन्त मुंकिपिं सुं दइ मखु।
यहूदाया मनूतय्सं थथे धाइ, झीपिं थन छाय् सुम्क च्वंच्वनागु? छथाय् मुनेनु। झीपिं छचाःखेरं पःखाः ग्वयातःगु शहरय् दुहां वनेनु, अले अन नाश जुयेनु। छाय्धाःसा परमप्रभु झी परमेश्वरं झी नाश जुइ धकाः धयादीगु दु। अले त्वनेत झीत बिख दुगु लः बियादीगु दु। छाय्धाःसा झीसं वय्कःया विरोधय् पाप यानागु दु।
झीसं शान्तिया आस यानागु खः, अय्नं छुं भिंगु खँ मवः, लाय्काबीगु ईया आस यानागु खः अय्नं आतंक जक दु।
“नखःबलय् मनूत मुं थें, छिं जिगु प्यखेरं आतंक मुंकादिल। परमप्रभुया तंया दिनय् सुं छम्ह न बिस्युं वने फत न बचय् जुल। जिं हे ब्वलंका तःधिक यानातयापिन्त जिमि शत्रुं सिधय्का बिल।”
जिं नं ल्हातं ल्हातय् दाये, अले जिगु तं क्वलाइ। जि परमप्रभुं हे धयागु खः।”
इमिसं भांग्रा हिनी अले इमित आतंकं त्वपुइ। इमिगु ख्वाः लज्यां त्वपूगु जुइ अले इपिं सकसिगु सँ खाइगु जुइ।
थज्याःगु ई वइतिनि गुबलय् छिमि शत्रुतय्सं छिमिगु शहरयात प्यखेरं घेरय् यानाः गनं वने मजीक कुना तइ।