21 उकिं परमप्रभुं थथे धयादी, “जिं थःम्हं हे थुपिं मनूतय्गु लँय् लुफिं हाइगु पंगःत तयाबी। बौ व काय्पिं उकी लुफिं हाइ। अले जःलाखःलात व पासापिं नाश जुइ।”
अथे जुयाः परमप्रभुं इमित हमला यायेत बेबिलोनयाम्ह जुजुयात हयादिल। व जुजुं यहूदाया ल्याय्म्हपिं मिजंतय्त देगः दुने तरवारं स्यात। वं ल्याय्म्हपिं, ल्यास्यपिं, बुरापिं, मिसा मिजं, कमजोरपिं सुयातं नं बाकि मतः। इपिं सकसितं परमेश्वरं वयागु ल्हातय् बियादिल।
वय्कः हे छ च्वनेगु थाय् जुयादी, तर इस्राएलया निगुलिं घराना निंतिं वय्कः छग्वः ल्वहं जुयादी। अले मनूत व हे ल्वहँतय् लुफिं हानाः क्वःदइ। व इमिगु निंतिं तक्यनीगु जाः थें खः।
अप्वः थें मनूत लुफिं हानाः क्वःदइ, इपिं चुंचुं जुइ, इपिं जालय् तक्यनी अले इमित ज्वनाः कुनाबी।”
अले जिं इमित छम्हय्सित मेम्हनापं ल्वाकाबी, अर्थात बौम्हय्सित काय्म्हलिसें, काय्म्हसित बौम्हलिसें, जिं इमित दयामाया याये मखु। दया यानाः इमित नाश जुइगुपाखें बचय् नं याये मखु,’” परमप्रभुं धयादी।
वय्कलं तसकं खिउँगु हये न्ह्यः हे, तसकं खिउँगु डाँडाय् छिपिं लुफिंहाये न्ह्यः हे परमप्रभु थः परमेश्वरया प्रशंसा या! छिमिसं जःया आशा याइ, तर वय्कलं उकियात खिउँगुलिइ हिलाः तसकं खिउँकादी।
उकिं आः इमि काय्म्ह्याय्पिं नये मखंक सीमा! इमित तरवारं स्याके बियादिसँ! इमि कलाःपिं मस्त मदुपिं व भाःत मदुपिं जुइमा! इमि मिजंतय्त नं स्यायेमा! इमि ल्याय्म्हपिन्त नं लडाइँलय् तरवारं स्यायेमा!
अय्नं हे परमप्रभु, जितः स्यायेत स्वयाच्वंपिनिगु फुक्क ग्वसाः छिं स्यू, इमिगु अधर्मयात क्षमा यानादी मते! थःगु मिखां इमिगु पाप हुयादी मते! इपिं छिगु न्ह्यःने नाश जुइमा। थःगु तंया इलय् छिं इपिंलिसें थज्याःगु हे व्यवहार यानादिसँ।
जि, परमप्रभुं धाये, अनंलि यहूदाया जुजु सिदकियाह, वया हाकिमत महामारी, तरवार व अनिकालं बचय्जूपिं थ्व शहरय् दुपिं मनूतय्त बेबिलोनया जुजु नबूकदनेसर व इमित स्यायेत स्वयाच्वंपिं शत्रुतय्गु ल्हातय् जिं लःल्हानाबी। वं इमित तरवारं स्याइ, वं इमित त्वःती मखु अले दया नं याइ मखु, माया नं याइ मखु।’
छु इपिं थःगु घच्चाइपुगु ज्या याये धुंकाः लज्या चाल ला? मखु, इपिं भचा नं लज्या चाःगु मदु छाय्धाःसा इपिं लज्या चाये हे मसः। उकिं मेपिं पतन जूपिंनापं इपिं नं पतन जुइ। जिं इमित सजाँय बीबलय् इपिं नाश जुइ
“हाकनं सुं धर्मी मनू थःगु धार्मिकतां लिहां वयाः मभिंगु ज्या यात, धाःसा जिं वयागु न्ह्यःने लुफिं हाइगु ल्वहं तये अले इपिं सी। छं वयात ख्याच्वः मब्यूगुलिं इपिं थःगु हे पापया कारणं सी। इमिसं याःगु धर्मया ज्यायात लुमंकीगु जुइ मखु। इमिगु हियागु ल्याःचाः जिं छंके काये।
उकिं छंगु दथुइ मांबौनं थः मस्तय्त व मस्तय्सं थः मां बौयात नइ। छाय्धाःसा जिं छन्त सजाँय बी, अले छिमि म्वानाच्वंपिन्त फसय् छ्यालब्याल यानाबी।
सुनां ल्यू मवःसां छिपिं तरवार खनाः ग्यानाः बिस्युं वंपिं थें हे थःथवय् धक्का नयाः ग्वतुली। अथे जुयाः छिमि शत्रुतय्गु न्ह्यःने छिपिं दने फइ मखु।
दाऊद जुजुं नं थथे धया थकल – “इमिगु भ्वजं इमित नाश यायेमा, इमिगु पवित्र भ्वय् इमिगु निंतिं स्वःतिपाँय् जुइमा।
थथे नं च्वयातःगु दु – “जिं सियोनय् इमित लुफिं हाकेत छगः ल्वहं व क्वथलेत छगः ल्वहंधी तयाच्वना। वय्कःयात विश्वास यानाजुइपिन्सं धाःसा गुब्सं लज्या चाय् माली मखु।”
हानं मेथाय् थथे च्वयातःगु दु – “थ्व हे ल्वहँतय् मनूत लुफिं हानाः क्वदइ।” परमेश्वरयागु वचनय् विश्वास मयाःगुलिं इपिं थथे लुफिं हानाः क्वदइ। अले परमेश्वरं क्वःछिना तयादीगु सजाँय फयेमाली।