53 बेबिलोन आकाश तक हे थ्यन धाःसां अले थःगु ततःधंगु किल्लातय्त बल्लाकल धाःसां जिं वयागु विरोधय् नाश याइपिं छ्वये,” परमप्रभुं धयादी।
अले इमिसं धाल, “आः छगू शहर दय्के, अले स्वर्ग तक थ्यनीगु धरहरा दय्काः झीगु नां तये। थुकथं झी पृथ्वी न्यंक छ्यालब्याल जुइ मखु।”
वयागु घमण्ड आकाश ति हे तःजा जुयाः थाहां वःसां, अले वयागु छेनं सुपाँय्यात थ्यूसां तबि,
स्व, परमप्रभुं धयादी, जिं मादीतय्त बेबिलोनय् हमला यायेत थने। इमिसं वहःयात वास्ता याइ मखु अले लुँया लोभ याइ मखु।
“जिं सुं छम्हय्सित उत्तरपाखें ल्ययागु दु अले व वइ। पुर्बं वयाः वं जिगु नां काइ। भ्यातनाःयात न्हुतुन्हू थें अले कुमालं चा न्हुतुन्हू थें वं शासकतय्त न्हुइ।
“हे बेबिलोन, तःधंगु बेबिलोनिया देशया राजधानी, छ सुम्क च्वँ! खिउँथाय् हुँ! आवंनिसें छन्त राज्य राज्यया शासक धकाः धाइ मखु।
छं धाल, ‘जि सदांया निंतिंया रानी जुयाच्वने।’ तर छं थुपिं खँय् बिचाः मयाः, अले लिपा छु जुइ धकाः नं बिचाः मयाः।
छं हःपाः ब्यूगु भय व छंगु नुगःया घमण्डं छन्त ध्वंलाःगु दु। हे ल्वहंधीया कापिचाय् च्वनीपिं, हे डाँडाया च्वका च्वकाय् ढुक्क जुयाः च्वनीपिं, तर छ इमा थें च्वय् च्वय् ब्वःसां, अले नगुतय्गु दथुइ छेँ दय्का च्वंसां अनं जिं छन्त बँय् कुर्काबी,” परमप्रभुं धयादी।
“मरातैम देश व पकोदय् च्वंपिन्त हमला या। इमित ल्यू, स्या अले इमित भज्यंक नाश या,” परमप्रभुं धयादी। “जिं छिमित आज्ञा बियागु फुक्क या!
परमप्रभुं थःगु ल्वाभःया धुकू चाय्कादीगु दु, अले थःगु तंया ल्वाभः पिकयादीगु दु। छाय्धाःसा दक्व शक्ति दुम्ह परमप्रभु परमेश्वरं बेबिलोनीतय्गु देशय् यायेमाःगु ज्या दु।
उकिं बेबिलोनया विरोधय् परमप्रभुं दय्कादीगु योजना। अले बेबिलोनीतय्गु देशया विरोधय् वय्कःया इच्छा छु दु न्यँ, बथांयापिं चिचीधिकःपिं फैया मस्तय्त घिसय् यानाः यंकी। इमिसं यानाः वं इमिगु घाँय्ख्यःयात भज्यंक नाश यानाबी।
“वाण च्वामुकि! ढालत का! परमप्रभुं मादीतय् जुजुपिन्त ग्वाकादीगु दु, छाय्धाःसा बेबिलोनयात नाश यायेगु हे वय्कःया बिचाः खः। परमप्रभुं बदला कयादी, थःगु देगःया निंतिं बदला।
“हे नाश याइगु पहाड, गुगु फुक्क पृथ्वीयात नाश याइगु खः, स्व! जि हे छंगु विरोधय् दु,” परमप्रभुं धयादी, “अले जिं थःगु ल्हाः छंगु विरोधय् न्ह्यज्याके। छन्त भीरं क्वय् क्वफानाबी, अले छन्त मिं नःगु पहाड यानाबी।
अबलय् स्वर्ग व पृथ्वी अले उकी दुपिं फुक्क बेबिलोन बूगुलिं लय्तायाः चिल्लाय् दनाः हाली, छाय्धाःसा उत्तरपाखें नाश याइपिन्सं वयात हमला याइ,” परमप्रभुं धयादी।
बेबिलोनया विरोधय् छम्ह नाश याइम्ह वइ। वया सिपाइँतय्त ज्वनी, अले इमिगु धनुष वाण त्वथुलाबी। छाय्धाःसा परमप्रभु बदला कयादीम्ह परमेश्वर खः। वय्कलं पूरा लिच्वः बियादी।
दक्व शक्ति दुम्ह परमप्रभुं थथे धयादी, “बेबिलोनया तःब्यागु पःखाःयात जगंनिसें थुनाबी। अले उकिया ततःजाःगु ध्वाखात छ्वय्काबी, मनूतय्सं अथें थःत त्यानु चाय्की, यक्व देशयापिं दकःमितय्सं मफतय् ज्या यात छाय्धाःसा इमिगु ज्या मिं भस्म जुइ।”
वं धाल, “छु थ्व जिं थःगु नां व महिमाया लागि जिगु बलं राजधानी दय्काःगु तःधंगु बेबिलोन मखु ला?”
गाः म्हुयाः इपिं पातालय् क्वय् वंसां इमित जिं साला हये। इपिं आकाशय् हे थाहां वंसां जिं इमित साला क्वकाये।
शत्रुतय्सं इमित ज्वनायंकूसां जिं इमित स्यायेत आज्ञा बी। “जिं इमिके विपत्ति हयेगु पक्का यानागु दु, इमित ग्वाहालि यायेगु निंतिं मखु।”
“धिक्कार दु वयात, गुम्हं अन्याय यानाः कमय् याःगुलिं थःगु छेँ दय्की। वयागु छेँ तःजाःगु थासय् दय्की गुकिं यानाः नाश जुइगुपाखें सुरक्षा जुइ।