43 वयागु शहरत सुनसान जुइ, छगू सुख्खा व मरुभूमिया देश, छगू देश गन सुं च्वनी मखु, गनं जुयाः सुं वये वने याइ मखु।
वा, परमप्रभुया ज्या स्व, वय्कलं संसारय् गुकथं नाश हयादिल।
अन हाकनं सुं बाय् च्वने फइ मखु। सुं चाचाःहिला जुइपिं मनूतय्सं अन पाल ग्वइ मखु। सुं जवालं अन पशु ज्वये यंकी मखु।
उकिया किल्लाया च्वय् कंमा अले किल्लाय् न्हाय्कंमा व झाःत बुया वइ। व ध्वंचात च्वनेगु थाय् व न्हिकांझंगःत च्वनेगु छेँ जुइ।
विपत्ति छन्थाय् वइ। छं उकियात गुगु जादुनं चीकाछ्वयेगु। विनाश छन्थाय् वइ, गुकियात छं प्रायश्चित यानाः नं चीकाछ्वये फइ मखु। छं न्हापांनिसें सीके मफुगु नाश छक्वलं छन्थाय् वइ।
थुकथं इमिसं थःगु देशयात घच्चाइपुगु न्ह्याबलेंया निंतिं न्हिइकीगु खँ दय्कल। अनं जुयाः वये वने याइपिं सकलें वातां जुइ अले थःगु छ्यं संकी।
इमिसं थुलि तक नं मधाः, ‘झीत मिश्र देशं च्वय् हयादीम्ह अले मरुभूमिइ, गंगु जमिन व न्हसिकाप दुगु, लः मदुगु सुनानं पलाः मतःगु, सुं नं मच्वनीगु तसकं खिउँगु देशया दथुं ब्वना हयादीम्ह परमप्रभु गन दी?’
छंगु लागिं मां थें च्वंगु छंगु शहर तसकं लज्याय् लाइ, सुनां छन्त बुइकल वयात क्वह्यंकी। व जातित मध्ये दकलय् चिधं जुइ, झिजांमिजां दंगुथाय्, सुख्खा जमिन व मरुभूमि थें व जुइ।
देश थुरथुर खाइ, अले तसकं नुगः मछिंकी, छाय्धाःसा परमप्रभुं बेबिलोन देशयात सुं मनू मच्वनीगु झिजांमिजां दंगुथाय् दय्केगु क्वःछिनादीगु दु।
बेबिलोन छगू नाशया द्वँ जुइ, ध्वंचात च्वनीगु थाय्, मनूत खनाः व वातां जुइ, व न्हीकीगु खँ व सुं मनू मच्वनीगु थाय् जुइ।
अनंलि धा, ‘हे परमप्रभु, छिं थ्व थाय्यात नाश याये धयादीगु दु, अले थुकी न मनू च्वनी न पशु च्वनी, थ्व सदांया निंतिं झिजांमिजां दंगुथाय् जुइ।’