ख्वख्वं ख्वबिं हे जिगु मिखा न्यलय् धुंकल। जिगु नुगः क्वतुन। जिमि मनूत नाश जूगुलिं, जिमि मस्त व दुरु त्वंपिं मस्त शहर शहरय् व गल्लि गल्लिइ मूर्च्छा जूगुलिं जिगु नुगः तसकं ख्वःगु दु।
“ल्याय्म्ह व बुरातय्गु सीम्ह गल्लि गल्लिइ धुलय् अथें लानाच्वंगु दु। जिमि ल्यासेपिं व ल्याय्म्हपिं मनूतय्त तरवारं स्यानाः क्वथला तःगु दु। थःगु तंया दिनय् छिं छुं हे दयामाया मयासें इमित पालाः स्यानादीगु दु।
बुरापिं मनूत, ल्याय्म्हपिं ल्यासेपिं, मिस्त व मस्त सकसितं स्यानाछ्व! तर कपालय् व चिं दुपिं सुयातं नं थी मते! जिगु पवित्रगु थासं हे शुरु या।” उकिं इमिसं देगःया न्ह्यःने दुपिं धर्म गुरुतपाखें हे थ्व ज्या शुरु यात।