39 “उकिं अन मरुभूमिया पशुत व धोंत च्वनी अले न्हिकांझंगः नं च्वनी। अन हाकनं गुबलें सुं नं मनू च्वनी मखु, पुस्तां पुस्ता तक अन सुं नं च्वनी मखु।”
अले जिं बेबिलोनयात न्हिकांझंगः च्वनीगु थाय् व ध्याचःया ध्याचः दुगु थाय् यानाबी। जिं तुफिं बँ पुयाः सुचूकु थें यायेत इमिगु सामान फुक्क नाश यानाबी।” दक्व शक्ति दुम्ह परमप्रभुं धयादी।
“तर न्हयेदँ फुइ धुंकाः जिं बेबिलोनया जुजु व वयागु जातियापिं मनूत व बेबिलोनीतय्त इमिगु दोषया निंतिं सजाँय बी अले व देशयात न्ह्याबलेंया निंतिं झिजांमिजां दंगुथाय् यानाबी,” परमप्रभुं धयादी।
छाय्धाःसा उत्तरपाखें छगू जातिं वयात हमला याइ, अले वयागु देशयात झिजांमिजां दंगुथाय् यानाबी। अन सुं च्वनी मखु, मनूत व पशुत निथिं बिस्युं वनी।”
इमिसं छंकेनं छेँया कुन्चाय् तयेत व जग तयेत छगः मू ल्वहं नं काइ मखु। छाय्धाःसा व थाय् न्ह्याबलेंया लागि सुनसान जुयाच्वनी,” परमप्रभुं धयादी।
वयागु शहरत सुनसान जुइ, छगू सुख्खा व मरुभूमिया देश, छगू देश गन सुं च्वनी मखु, गनं जुयाः सुं वये वने याइ मखु।
व ततसलं थथे धकाः हाला हल – “तःधंगु बेबिलोन शहर नाश जुल, नाश जुल! थ्व थाय् ला आः भूतत च्वनीगु थाय् जुइ धुंकल। मभिंपिं आत्मात, घच्चायापुसे च्वंपिं झंगःत च्वनीगु थाय् जुइ धुंकल।